شناسايي حوزه‌هاي عملكردي و مشكلات lms (مطالعۀ موردي: مركز آموزش‌هاي الكترونيكي دانشگاه تهران)

فرايندهاي يادگيري در حال توسعه و نوآوري هستند. رويكردهاي جديد يادگيري، موجب توسعۀ فناوري براي يادگيري بهتر و افزايش نوآوري در نظام برنامه ريزي درسي مي‎شوند. فناوري اطلاعات و ابزارهاي آن، زمينه هاي لازم براي به‎كارگيري روش هاي جديد يادگيري را به‎وجود مي آورند و به همين دليل، يادگيري الكترونيكي يكي از مهم‎ترين كاربردهاي فناوري اطلاعات در جهان مطرح شده است. مزيت‎هاي نظام‌ آموزش مجازي موجب استفادۀ روزافزون از اين شيوۀ آموزش در مراكز دانشگاهي شده است. اين مقاله با هدف شناسايي حوزه هاي عملكردي lms دانشگاه تهران و بر اساس مدل مفهومي مشخص، مشكلات موجود در هر يك از ابعاد آن را بيان مي‎كند. نحوۀ گردآوري داده ها در اين تحقيق، مصاحبه به روش گروه هاي كانوني، مشاهده و بررسي سيستم اين دانشگاه، مطالعۀ مستندات و مقايسۀ آن با سيستم ساير دانشگاه هاست. نتايج پژوهش به روش تحليل تم نشان مي دهد در ابعاد ارتباطات و همكاري سيستم، مشكلات با اهميت تري وجود دارد. همچنين از ديدگاه محققان، عمدۀ مشكلات به ماژول هاي آزمايش و ارزيابي، پايگاه داده، سيستمي و زيرساختي مربوط مي‎شود.