ناهنجاري هاي لنفوپروليفراتيو پس از پيوند در ناحيه ي سر و گردن (مرور مقالات)

امروز، عمل پيوند اندام به گونه اي براي جايگزيني اندام هاي از كار افتاده انجام مي شود و باعث نجات بيماران و افزايش طول عمر شمار زيادي از بيماران، گرديده است. اما انجام پيوند با عوارضي مانند، بدخيمي هاي پس از پيوند همراه است، كه از نمونه هاي آن، ناهنجاري لنفوپروليفراتيو پس از پيوند (posttransplant lymphoproliferative disorders يا به اختصار ptld) است. ناهنجاري لنفراپروليفراتيو در كودكان بسيار شايع تر از بزرگسالان بوده و معمولاً، با فاصله ي زماني چند ماه تا چند سال (در بيشتر موارد سه تا هفت ماه) پس از انجام پيوند روي مي دهد. برپايه ي بررسي هاي انجام گرفته، ميزان بروز اين عارضه پس از انجام پيوند قلب و ريه، بيشترين (4/9 درصد) و پس از پيوند كليه، كمترين (يك درصد) بوده است و ميزان بروز آن در ناحيه ي شكمي، 32 درصد، در مغز استخوان، 25 درصد و در ديگر مناطق (مانند سر و گردن)، 43 درصد گزارش شده است. بروز اين عارضه را به ضعف ايمني ناشي از مصرف داروهاي سركوبگر ايمني نسبت داده اند، كه در بيشتر موارد، همراه با تكثير ويروس اپشتاين بار (epstein-barr virus) بوده است. تظاهرات آن، از يك مونونوكليوز خود محدود شونده تا يك ارتشاح لنفوييدي منتشر تا يك لنفوم متغير است. درمان هاي انجام شده براي اين بيماري، كاهش ميزان مصرفي داروهاي سركوبگر ايمني، مصرف پاد تن 20cd، داروهاي ضد ويروسي، شيمي درماني و حتي پرتو درماني است، كه البته، چندان موثر نيست. اين عارضه، پيش آگهي بد داشته و ميزان مرگ و مير آن، در حدود 54 درصد گزارش شده است. از آنجا كه، اين بيماري، گاهي خود را به صورت لنفادنوپاتي در ناحيه ي گردني، هيپرپلازي عمومي در لثه با نماي اريتماتوز و مراكز سيانوتيك، تورم لثه و كام و زخم هاي مزمن مخاطي نشان داده است، لزوم ارجاع فرد دريافت كننده ي پيوند با اين علايم يا هر عارضه ي مشكوك ديگر در ناحيه ي سر و گردن، به دندانپزشك براي تشخيص به هنگام اين عارضه و انجام نمونه برداري، كاملاً ضروري به نظر مي رسد. هدف اين مقاله، مروري بر اين بيماري، با تاكيد بر تظاهرات دهاني و درگيري سر و گردن است.