بررسي پهناي مزيوديستالي دندان ها در بيماران دچار شكاف كام و يا لب و مقايسه ي آن با افراد سالم در شهر شيراز

بيان مساله: شايع ترين نقص لب و كام، وجود شكاف (clefting) در اين نواحي است. شكاف، به دليل جوش نخوردن ساختارهاي جنيني به وجود مي آيد. يكي از مشكلاتي، كه بيماران دچار شكاف كام و يا لب با آن روبه رو هستند، اندازه ي غير طبيعي دندان هاست، كه بر پايه ي بررسي هاي بسيار در اين افراد شايع تر است. هدف: هدف از اين بررسي، تعيين پهناي مزيوديستالي دندان ها در بيماران دچار شكاف كام و يا لب و مقايسه ي آن با افراد سالم در شهر شيراز بود. مواد و روش ها: پرونده هاي پيش از درمان ارتودنسي 51 بيمار دچار شكاف (22 زن و 29 مرد) با 276 نفر (138 زن و 138 مرد) از افراد سالم (گروه شاهد) بررسي شد. همه ي بيماران در سني بودند، كه امكان اندازه گيري درست پهناي دندان هاي دايمي (از مولر اول يك سمت تا سمت ديگر) در آنها وجود داشت. بزرگ ترين پهناي مزيوديستالي همه ي دندان هاي دو فك (بجز مولرهاي دوم و سوم) به وسيله ي كوليس ديجيتالي با دقت 01/0 ميلي متر اندازه گيري گرديد. سپس، داده ها به برنامه ي نرم افزاري spss داده شد و به وسيله ي آزمون تي ارزيابي شدند. يافته ها: اين بررسي نشان داد، كه اندازه ي دندان هاي فك بالا در دو سمت شكاف و سالم در بيماران دچار شكاف اختلاف آماري آشكار با يكديگر نداشتند. اندازه ي دندان هاي فك بالا در بيماران دچار شكاف، كوچك تر از اندازه ي همين دندان ها در افراد سالم بود، كه اين اختلاف براي همه ي دندان ها از لحاظ آماري معنادار بوده است، اين اختلاف اندازه ي دنداني در فك پايين براي زنان در انسيزورهاي جانبي و پرمولرهاي نخست و براي مردان در انسيزور مركزي، پرمولرهاي دوم و مولرهاي نخست قابل مشاهده بود. نتيجه گيري: از اين بررسي مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه: 1) اندازه ي دندان هاي فك بالاي بيماران دچار شكاف، كوچك تر از اندازه ي همين دندان ها در افراد سالم است. 2) اندازه ي دنداني فك بالا در سمت شكاف با سمت طبيعي بيماران دچار شكاف اختلاف آماري آشكاري را نشان نمي دهد.