مقايسه ي اندازه ي تحليل نوك ريشه ي دندان هاي ثناياي ماگزيلا در بيماران 13 تا 18 ساله با مال اكلوژن هاي كلاس يك، دو و سه پيش و پس از درمان ارتودنسي ثابت

بيان مساله: تحليل نوك ريشه ي دندان هاي ثناياي ماگزيلا، فرآيندي به نسبت شايع در پايان درمان ارتودنسي است. بنابراين، تشخيص عوامل خطر در تحليل ريشه، پيش از آغاز درمان، از اهميتي ويژه برخوردار است. هدف: هدف بررسي كنوني، مقايسه ي مقدار تحليل نوك ريشه در مال اكلوژن هاي گوناگون در بيماران در حال ارتودنسي ثابت است. مواد و روش: اندازه ي تحليل ريشه در دندان هاي ثناياي فك بالا در 219 بيمار (70 مورد كلاس يك، 76 مورد كلاس دو و 73 مورد كلاس سه) با ميانگين سني 5/0±15سال، كه در حال درمان ارتودنسي ثابت همراه با كشيدن پرمولرهاي نخست و يا دوم قرار گرفته بودند، با بررسي پرتونگاري هاي موازي با شيوه ي long cone، پيش و پس از درمان آنها، ارزيابي و با برنامه ي فتوشاپ (گونه ي 7) اندازه گيري شد. از واكاوي آماري t-test و one way anova، براي مقايسه ي ميان گروه ها، استفاده شد. يافته ها: تحليل درجه ي صفر، در 18 درصد بيماران، تحليل درجه ي يك، در همه ي بيماران (96/84 درصد از دندان ها)، تحليل درجه ي سه، در 37/1 درصد بيماران و تحليل درجه ي دو، در 8/12 درصد بيماران ديده شد. بيشترين شمار بيماران، با تحليل درجه ي دو به گروه كلاس دو مربوط بود. اندازه ي تحليل نوك ريشه در ثناياي مياني و كناري و نيز، در ثناياي سمت چپ و راست، بي اختلاف معنادار در هر سه گروه بود. نتيجه گيري: مقايسه ي اندازه ي تحليل نوك ريشه در گروه هاي كلاس يك، دو و سه، نشاندهنده ي اندازه ي بيشتر تحليل ريشه در بيماراني با مال اكلوژن كلاس دو نسبت به بيماران با مال اكلوژن هاي كلاس يك و سه بود.