مناسبات قاعده مصلحت و رسانه

امروزه زندگي در دنياي باخبري، بشر را با چالش هاي جدي روبرو ساخته است؛ دسترسي ساختارشكنانه به اطلاعات و عدم پايش نسبت به صلاحيت هاي افراد مي تواند منجر به خطاي تحليل گردد؛ از ديگر سو هر چند آگاهي از خبر و اطلاعات در زندگي افراد نقش مهمي ايفا مي كند؛ اما بي خبري نيز مي تواند در برخي موارد از نگاه روان شناختي امنيت آفرين باشد؛ به اين علت است كه رسانه ها از اخبار در جهت دهي افكار عمومي استفاده مي كنند؛ البته تأثير خبر در قدرت انتخاب و تصميم گيري مخاطب پوشيده نيست كه با توجه به اين مهم ناگزير به تدوين قواعد و اصول نظارت و هدايت مطلوب خبر هستيم. در اين ميان، قواعد فقهي واجد كارايي و هماهنگي مناسبي با شرايط گوناگون است  كه حوزه خبر و خبررساني نيز از اين قاعده مستثني نيست؛ لذا با نگاهي جامع به كاربرد قاعده مصلحت در اطلاع رساني مي توان خبر را از زمان جمع آوري تا هنگام اعلام به وسيله اين قواعد كنترل نمود و مطابق با احكام فقهي و مقاصد شريعت، قانونمند ساخت؛ بر اين اساس در اين پژوهش مباني فقهي و حقوقي مصلحت بيان شده، سپس ضمن اشاره به وجوه مختلف مصلحت و چارچوب نظري آن و نيز اطلاع رساني و فرآيندهاي بررسي شده، در پايان برخي مصاديق مورد ابتلا در حوزه خبر و اطلاع رساني مورد بررسي قرار گرفته است.