شبكه هاي اجتماعي مجازي؛ ابزاري در جهت كيفيت بخشي فرايند ياددهي- يادگيري

پيشرفت هاي شگرف در زمينه فناوري اطلاعات، بسياري از مفاهيم خرد و كلان را دستخوش دگرگوني قرار داده است تا جايي كه محدوديت ها و مشكلات نظام هاي اجتماعي با نقش آفريني فناوري اطلاعات قابل رفع است. در اين ميان، يكي از مقوله هايي كه فناوري اطلاعات در آن به ايفاي نقشي مهمي پرداخته، يادگيري است؛ فناوري اطلاعاتي طي سال هاي اخير در بهبود بازده آموزش علمي در مدارس و دانشگاه ها نگاهي موشكافانه داشته و گام هايي اساسي در تغيير روش هاي قديمي تدريس برداشته است؛ به نحوي كه به وجود آورنده مفاهيمي هم­چون يادگيري الكترونيك يا آموزش وب­محور بوده و سعي داشته در توسعه يادگيري گروهي، آموزش انسان هايي دانش ­مدار به منظور افزايش خزانه معلومات انسان ها و بسترسازي جهت تحقق جامعه علم جو به منظور مستحكم كردن زيربناي آينده كشور، قدم هاي مؤثري بر دارد. بر اين اساس، آموزش بر پايه فناوري كسب دانش و معرفت از طريق ابزارهاي فناوري اطلاعات در يك محيط مجازي صورت مي گيرد. پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از مطالعه منابع كتابخانه اي، جستجويي در ادبيات و مفاهيم يادگيري داشته و با استفاده از شبكه هاي اجتماعي و اجزاي سيستم يادگيري الكترونيك، رويكرد سازنده گرايي و يادگيري الكترونيك، تعاملات، مقايسه يادگيري، آموزش سنتي، آموزش الكترونيك و مزايا و معايب آن را بررسي نموده است.