TEN YEARS (2002 – 2011) OF FILM STUDIES LITERATURE IN TURKEY: A BIBLIOMETRIC ANALYSIS

In this research, film studies articles (n = 178) which were published (2002 – 2011) in seven different peer-reviewed academic journals have been analysed through bibliometric method in order to create a profile of film studies literature in Turkey. Thus, the traits of the articles such as the share of film studies articles comparing to total, theoretical and critical approaches emerged, research trends and main topics, researched production types, language of the articles and number of the authors have been analysed and findings have been discussed. According to the results, 18 film studies articles are published yearly with a share of 11,1% among the total. Someother results indicated that criticism is the most commonly studied film studies branch, feature film is the most studied production type and Turkish cinema is the most studied topic geographically. Interms of methodological tendencies, although narrative form and style analysis, and sociological approaches have been applyed widely, classical methods such as psychoanalysis and semiotics have not been prefferred by scholars.

Bu çalışmada, Türkiye'de akademik sinema yazınının bir profilini çıkarmak amacıyla, 2002-2011 yılları arasında yedi hakemli akademik dergide yayınlanmış sinema makaleleri (n= 178), bibliyometrik yöntemle incelenmişlerdir. Buna göre, yayınlanan sinema makalelerinin sayısı ve iletişim bilimleri alanı içindeki payı, makalelerde beliren eleştirel yaklaşımlar ve kuramlar, makalelerin temel araştırma alanları ve ele aldıkları sinemasal yapım türleri, yayınların hangi dilde yapıldığı ve yazar sayıları gibi özellikleri analiz edilerek bulgular tartışılmıştır. Araştırma sonuçlarından bazılarına göre, akademik dergilerde yılda ortalama 18 sinema makalesinin yayınlandığı, bunların ilgili dergilerde %11, 1 oranında yer tuttuğu, sinema araştırmalarında en çok kurmaca yapımların ve Türk sinemasının ele alınarak eleştiri makalesinin yazıldığı tespit edilmiştir. Yöntemsel eğilimler açısından ise çoğunlukla biçim ve biçem analizleri ile sosyolojik yöntemlerin kullanıldığı; göstergebilim ve psikanaliz gibi klasikleşmiş çözümleme yaklaşımlarının ise artık tercih edilmediği görülmüştür.