ارائه يك مدل رياضي براي زمان بندي اتاق عمل با درنظرگرفتن محدوديت ظرفيت واحد مراقبت هاي ويژه و مسيرهاي درمان چندگانه

زمان بندي و توالي عمليات، نوعي تصميم گيري است كه در سيستم هاي توليدي و خدماتي كاربردهاي فراواني دارد. يكي از كاربردهاي مهم زمان بندي در حوزه بهداشت و درمان است. زمان بندي مناسب بخش هاي درماني در بيمارستان ها مي تواند سبب استفاده بهينه از منابع، كاهش هزينه هاي اضافه كاري كاركنان (جراحان، پرستاران، متخصصان بيهوشي و...) شود. در كنار اين دستاوردها، زمان بندي مناسب با كاهش زمان انتظار بيماران براي دريافت خدمت و افزايش سرعت خدمت رساني به بيماران اورژانسي، سطح خدمت دهي بيشتري را براي بيماران به دنبال خواهد داشت. در پژوهش پيش رو مسئله برنامه ريزي و زمان بندي اتاق عمل در بخش جراحي بررسي شده است كه با توجه به محدوديت ظرفيت بخش مراقبت هاي ويژه انجام مي شود. نكته بسيار مهم پژوهش حاضر اين است كه مسيرهاي متفاوتي براي درمان بيماران درنظر گرفته شده است. روند پژوهش بدين صورت است كه ابتدا به كمك يك مدل رگرسيون لجستيك چندجمله اي، مسير درمان بيماران برآورد شده است. سپس با استفاده از يك مدل رياضي عدد صحيح مختلط، زمان بندي و برنامه ريزي بيماران صورت گرفته است. هدف از اين زمان بندي كمينه سازي زمان درمان كل بيماران و كاهش مدت اقامت و زمان انتظار بيماران است. به منظور سنجش كارايي روش هاي ارائه شده، از داده ها و فرايندهاي مركز قلب تهران استفاده شد. مقايسه نتايج مدل رگرسيوني نشان داد كه حدود 84 درصد مواقع، مسير درمان بيماران به درستي پيش بيني مي شود كه اين درصد نشان دهنده كارايي بالاي مدل رگرسيوني ارائه شده براي پيش بيني مسير درمان بيماران دارد. همچنين مقايسه زمان هاي انتظار و زمان درمان كل بيماران در شرايط واقعي و مدل ارائه شده حاكي از آن بود كه مدل پيشنهادي در اين پژوهش، به خوبي عمل كرده است و كارايي بسيار خوبي دارد.