رابطه خودپنداره و احساس مثبت به همسر با رضايت زناشويي زنان متاهل اداره آموزش و پرورش شهر بجنورد

مقدمه: پژوهش حاضر تعيين رابطه بين خودپنداره و احساس مثبت به همسر با رضايت زناشويي زنان متاهل بود.روش كار: اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش زنان متاهل اداره آموزش و پرورش شهر بجنورد در سال 951394 كه تعداد آنها حدود 1700نفر مي‌باشد. تعداد 313 نفر با روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه هاي خودپنداره بك (1978)، احساسهاي مثبت به همسر  (1975) و رضايت زناشويي انريچ ميباشد. براي تحليل نتايج از روش آزمون رگرسيون چند متغيره با روش گام به گام و آزمون رگرسيون تك متغيره استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين خودپنداره و احساس مثبت به همسر با رضايت زناشويي رابطه وجود دارد. همچنين بين خودپنداره و رضايت زناشويي و بين احساس مثبت به همسر و رضايت زناشويي، رابطه وجود دارد.  نتيجه گيري: بنا بر نتايج، خودپنداره و احساس مثبت به همسر بر رضايت زناشويي، موثر است.