بررسي رابطه بين ابعاد خودپنداره و ترس از بيمارستان در كودكان بستري در بخش‌هاي داخلي و جراحي اطفال

مقدمه: ترس كودكان به دنبال بستري شدن، عوارض زيادي به دنبال دارد. اين پژوهش با هدف تعيين رابطه ابعاد خودپنداره با ترس از بيمارستان در كودكان بستري در بيمارستانهاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، انجام شد.روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي ميباشد. نمونه پژوهش را 120 نفر از كودكان 14-10 سال بستري در بخشهاي كودكان بيمارستانهاي منتخب علوم پزشكي اصفهان تشكيل دادند كه جهت گردآوري داده ها از فرم جمع آوري مشخصات دموگرافيك، پرسشنامه خودپنداره (SCQ) و پرسشنامه ارزيابي ترس از بيمارستان (HFRS) استفاده شد. براي تجزيه داده ها ازضريب همبستگي پيرسون،  آناليز رگرسيون خطي و آزمون تي مستقل استفاده شد. يافته ها: بين نمره كلي ترس از بيمارستان با نمره كلي خودپنداره و ابعاد آن به جز اخلاقي رابطه معكوس داشتند اما با نمره خودپنداره در حيطه اخلاقي رابطه معنادار وجود نداشت. بين سن كودكان با نمره كلي خودپنداره رابطه معكوس معني دار وجود داشت و بين سن كودكان با نمره كلي ترس از بيمارستان و ابعاد آن رابطه معنادار وجود نداشت. همچنين نتايج نشان داد كه بين جنس كودكان با نمره كلي خودپنداره و ترس از بيمارستان رابطه معنادار وجود نداشت.  نتيجه گيري: هر چه خودپنداره كودك، مثبت تر باشد، كودك ترس كمتري را تجربه خواهد كرد.