Koroner baypas cerrahisi sonrası atriyal fibrilasyonu öngörmede interatriyal ileti süresi ve P dalga dispersiyonunun değeri

Amaç: Bu prospektif gözlemsel çalışmada, koroner arter baypas cerrahisi (KABC) sonrası aralarında P dalga dispersiyonunun da (PDD) bulun- duğu atriyal fibrilasyonun (AF) bilinen öngörücülerine ilave olarak interatriyal ileti süresinin (İAİS) AF’ i öngörücü gücü araştırılmıştır. Yöntemler: Çalışmaya KABC gereken 81 olgu alındı. Cerrahi öncesi İAİS ve PDD ölçüldü. İnter-atriyal ileti süresi elektrokardiyografik P dalgasının başlangıcından ekokardiyografik transmitral A dalgasına kadar olan zaman olarak tanımlandı. Olgular AF tespiti için EKG monitorizasyonu ile izlendi. Grupların karşılaştırılmasında sürekli ve kategorik değişkenler için bağımsız örneklem t testi ve Ki-kare testi kullanıldı. Çoklu doğrusal regresyon analizi ile AF gelişiminin bağımsız öngörücüleri araştırıldı. Bulgular: Ortalama 6.4±2.1 günlük takipte 14 olguda (%17) AF gelişti. AF gelişen ve gelişmeyen gruplar arasında yaş, cinsiyet, baypas greft sayı- sı, kros-klemp süresi, sistolik fonksiyon, sol atriyum çapı bakımından fark yoktu. P dalga dispersiyonu ve İAİS, AF grubunda, AF gelişmeyen gruba göre anlamlı derecede fazlaydı (iki grupta sırası ile PDD: 37±9 ms, 24±8 ms, p=0.005 ve İAİS: 129±11 ms, 117±11 ms, p=0.01). Artmış PDD (OR 1.17; %95 GA 1.04-1.31; p=0.02), beta-bloker kullanmama (OR 8.88; %95 GA 1.62-48.45; p=0.01) ve hipertansiyon (HT) ile diyabet (DM) birlikteliğinin (OR 1.45; %95 GA 1.15-4.22; p=0.01) AF gelişiminin bağımsız öngörücüsü olduğu görüldü. Ancak İAİS’ nin AF için bağımsız öngörücü olmadığı ve bu yönden sınırda bir anlamlılığa sahip olduğu görüldü (OR 1.03; %95 GA 0.95-1.12; p=0.06). Sonuç: Postoperatif AF’ yi öngörmede önemli parametreler; beta-bloker kullanmama, HT ve DM birlikteliği ve artmış PDD olarak saptanmıştır. Gruplar arasında İAİS bakımından anlamlı farka rağmen prediktif değer anlamlı bulunmamıştır. Bu parametrenin öngördürücü değerleri için başka çalışmalara ihtiyaç vardır.