Atriyal fibrilasyonun cerrahi tedavisinde irrigasyonlu monopolar ve bipolar radyofrekans ablasyon sonuçlarının karşılaştırılması

Amaç: Kronik atriyal fibrilasyon (AF) açık kalp cerrahisine alınacak hastalarda sıklıkla görülen bir aritmidir. Bu çalışmada, AF’nin cerrahi tedavisinde uygulanan irrigasyonlu monopolar ve bipolar radyofrekans (RF) ablasyonun sonuçları karşılaştırıldı. Yöntemler: Ekim 2004 ile Ocak 2006 arasında açık kalp cerrahisi ve eşzamanlı irrigasyonlu RF ablasyon uygulanan kronik AF’li 63 hasta iki grupta retrospektif olarak incelendi. Grup 1 monopolar RF ablasyon uygulanan 31 hastadan (22 kadın, 9 erkek), Grup 2 ise bipolar RF ablasyon uygulanan 32 hastadan (18 kadın, 14 erkek) oluştu. Tüm hastalara ameliyattan sonra ilk 6 ay amiodaron verildi. Radyofrekans ablasyon sonrasında hastaların ritim durumları postoperatif yoğun bakımda, hastaneden taburcu oldukları gün ve klinik takiplerinde elektrokardiyografiyle izlendi. Kontrol muayenelerinde sinüs ritimi (SR) saptanan hastalarda, atriyal transport fonksiyonu varlığı transtorasik ekokardiyografi ile değerlendiril- di. İstatistiksel analizler bağımsız örneklem t-testi, Ki-kare testi ve McNemar testi kullanılarak yapıldı. İzlemde komplikasyonsuz sağkalım Kaplan-Meier analizi ile değerlendirildi. Bulgular: Her iki grupta hastane mortalitesi görülmedi. Grup 1’de bir hasta kalp dışı nedenden (kolon karsinom) kaybedildi. Monopolar RF ablasyon grubunda, SR hastaların %83.3’ünde 11.5±4.0 aylık (4-18 ay arasında) ortalama takip süresinde saptanırken, bipolar RF ablasyon uygulanan hastaların 9.3±3.0 aylık (4-15 ay arasında) takiplerinde %68.8’i SR’de idi (p=0.217). Kontrollerinde SR saptanan hastalarda atriyal transport fonksiyonu monopolar ablasyon uygulanan hastalarda %76.6’sında, bipolar ablasyon uygulananların ise %72.7’sinde saptandı (p=0.797). Kalıcı pacemaker implantasyonu Grup 1’de 1 (%3.4) hastaya taburcu olduktan sonra, Grup 2’de ise 1 (%3.1) hastaya hastane yatışı sırasında yapıldı. Sonuç: İrrigasyonlu monopolar ve bipolar RF ablasyon açık kalp ameliyatına giren kronik AF’li hastalarda SR’nin sağlanması ve atriyal transport fonksiyonun geri kazanılmasında güvenli ve etkili yöntemlerdir.