Pulmoner embolide klinik, laboratuvar ve bilgisayarlı tomografi pulmoner anjiyografi sonuçları: 205 hastanın retrospektif değerlendirmesi

Amaç: Bu çalışmada, pulmoner emboli (PE) tanısı konulan hastalarda demografik verileri, klinik, laboratuvar bulguları ve bu bulguların embolinin yerleşim yeri ile ilişkisini, tedaviye yanıtları değerlendirerek mortaliteyi azaltmada izlenecek yollara katkıda bulunmayı amaçladık. Yöntemler: Pulmoner emboli tanısı konulan 205 hastanın (kadın: 98, erkek: 107) klinik bulguları, eşlik eden hastalıkları, risk faktörleri, serum D-dimer ve kreatinin düzeyleri, görüntüleme yöntemleri, mortalite oranları geriye dönük olarak incelendi. Çalışmada nitelik değişkenler arasındaki ilişki Ki-kare testi ile değerlendirildi. Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 61.55±14.44 ve 86 (%42) hasta 65 yaş üzerindeydi. Pulmoner emboli için en sık karşılaşılan yakınma nefes darlığı (%85.3), en sık eşlik eden hastalık konjestif kalp yetmezliği (%19) idi. Derin ven trombozu (DVT) (%30.7) ön plandaki risk faktörüydü. Pulmoner embolinin en fazla sağ alt lob pulmoner arterde (%32.1) olduğu saptandı. Hastaların yaşı arttıkça proksimal yerleşimli emboli görülme sıklığının arttığı (p 0.005), özellikle lober arter tutulumunun (p=0.032) fazla olduğu görüldü. Hastaların %4.9’u erken mortalite, %11.2 i ise geç mortalite oranlarına sahipti. Sonuç: Nefes darlığı ile gelen özellikle de ileri yaşta ve ek hastalığı olan hastalarda mutlaka PE den şüphelenilmelidir. Pulmoner embolinin sıklıkla ana pulmoner arterlerde yerleşmesi erken tanı ve tedavinin son derece önemli olduğunu ve bu sayede mortalitenin azaltılabileceğini göstermektedir.