بررسي اثر درماني كورتيكواستروئيد تزريقي در برگشت انسداد راه هاي هوائي مصدومين شيميايي مبتلا به انسداد مزمن ريوي

سابقه و هدف انسداد مزمن مجاري هوايي ريه، (Chronic obstructive pulmonary disease: COPD) از عوارض مزمن آزار دهنده مصدومين شيميايي با سولفور موستارد است. كورتيكواستروئيدها، برونكوديلاتورها و آنتي كلينرژيك ها شايع ترين داروهاي مورد استفاده در درمان علائم باليني اين بيماري است كه در درمان قطعي موثر نبوده ولي در كنترل علائم آزار دهنده موثر است. مواد و روش ها در اين مطالعه مداخله اي قبل و بعد تعداد 39 بيمار مصدوم با سولفور موستارد غير سيگاري كه براساس اسپيرومتري و استاندارد هاي (American thoracic society: ATS) انتخاب شده و در سه گروه خفيف، متوسط، شديد تقسيم گرديدند و به مدت 8 روز تحت درمان با كورتيكواستروئيد وريدي (متيل پردنيزولون) قرار گرفتند. بيماران سابقه مصرف كورتيكواستروئيد در يك ماه اخير نداشتند. در اين مطالعه، تست هاي عملكرد ريوي را قبل و بعد از درمان اندازه گيري و با يكديگر مقايسه كرديم. يافته ها در 39 بيمار ميانگين تمام تست هاي عملكرد ريوي بعد از درمان افزايش داشته است. تست هاي (Functional capacity volume: FVC) با (P=0.004) و (Forced expiratory volume: FEV1) با (P=0.001) بيماران به طور معني داري افزايش داشت، در صورتي كه در مورد (Peak expiratory force: PEF) با (P=0.12) اين افزايش معني دار نبود. نتايج بدست آمده نشان دهنده افزايش بيماران در گروه خفيف و متوسط و كاهش بيماران گروه شديد بعد از درمان بوده است. شدت انسداد بعد از درمان در 33.33% بيماران كاهش يافته، در 61.54% بيماران بدون تغيير باقيمانده و در 5.12% بيماران بدتر شده است. كه با در نظر گرفتن (P=0.013) اين اختلاف معني دار بوده است. 31.6% افرادي كه قبل از درمان داراي شدت انسداد خفيف يا نرمال بودند به بهبودي مناسب دست يافتند. 60% افراد با شدت انسداد متوسط و 80% افراد با شدت انسداد شديد نيز به اين شاخص رسيدند. با توجه به اين نتايج هر چه شدت بيماري بيشتر باشد، اثر درماني بيشتر خواهد شد (P=0.01). نتيجه گيري و توصيه ها: پروتكل درماني اين مطالعه يك روش خوب در بهبود نسبي دو گروه متوسط و شديد بود و پيشنهاد مي شود كه در گروه خفيف از اين روش استفاده نشود. مطالعه حاضر بيانگر اين مطلب است كه ضايعات پس از درمان با دز بالاي متيل پردنيزولون باعث بهبودي نسبي بيماران شده و آنها را در وضعيت رضايت بخشي قرار مي دهد. با اين وجود هنوز روش خاصي در ثابت نگهداشتن اين وضعيت بهبودي ارائه نشده است.