بررسي ميزان آگاهي كاركنان ارائه دهنده خدمات بهداشتي نسبت به روش هاي پيشگيري از بارداري در مراكز خدمات بهداشتي دولتي شهر تهران

سابقه و هدف باتوجه به شيوع قابل توجه حاملگي هاي ناخواسته در كشور و عوارض متعدد آن براي مادر، خانواده و جامعه و نظر به اينكه نقش عمده در بروز آنرا عامل آگاهي و نگرش و عملكرد ارائه دهندگان خدمات بهداشتي و مصرف كنندگان آن دارند در اولين مرحله به منظور تعيين ميزان آگاهي كاركنان ارائه دهنده خدمات بهداشتي شهر تهران نسبت به روش هاي پيشگيري از بارداري اين تحقيق در سال 1375 انجام گرفت. مواد و روش ها روش تحقيق توصيفي بوده ابزار تحقيق پرسش نامه تنظيم شده كه توسط پرسشگران كه پزشكان متخصص زنان و كارشناسان مامايي آموزش ديده در كليه مراكز دولتي دهنده خدمات بهداشتي درماني شهر تهران از تعداد 167 پرسنل ارائه دهنده خدمات بهداشتي شامل پزشكان كارشناسان مامايي و كادر درماني انجام شده است ميزان آگاهي كاركنان تعيين و نقش عوامل مرتبط با ميزان آگاهي بررسي گرديد. يافته ها در 120 مركز بهداشتي تعداد 167 نفر كادر بهداشتي و تنظيم خانواده با تعداد 7 نفر (4درصد) پزشك و تعداد 106 نفر (64درصد)كارشناس و 54 نفر (32درصد) كادر پرستاري مورد بررسي قرار گرفتند و ميزان آگاهي عمومي در مورد تنظيم خانواده در حد خيلي خوب (30درصد) و 6/17 درصد در حد بسيار كم و ضعيف داشته اند. ميزان آگاهي خيلي خوب در مورد نحوه مصرف وسايل پيشگيري از بارداري قرص 5 درصد، IUD 6 درصد و كاندوم 23 درصد بود. بين سابقه كار و ميزان آگاهي همبستگي بسيار ضعيف و يا كم وجود داشته است. نتيجه گيري و توصيه ها: ميزان آگاهي كاركنان در حد قابل انتظار نبوده و به نظر مي آيد آموزش مجدد، برقراري دوره هاي بازآموزي، سمينارها و جلسات توجيهي براي بهبود خدمات تنظيم خانواده ضروري باشد. همچنين نقش مشاوره كافي و مناسب ميتواند در بالا بردن ميزان آگاهي مصرف كننده و كاهش شكست روش پيشگيري از حاملگي موثر باشد.