شيوع اختلالات عضلاني- اسكلتي منجر به از كارافتادگي در كاركنان نيروي هوايي ارتش طي سال هاي 1371 تا 1382

سابقه و هدف در دهه هاي اخير با صنعتي شدن كشورهاي در حال توسعه، بر ميزان آسيبها، بيماري ها و حوادث ناشي از كار افزوده شده است. يكي از مهمترين سرمايه هاي هر سازمان به خصوص سازمان هاي نظامي نيروي انساني است. يكي از علل مهم بازنشستگي زودرس علل اسكلتي و عضلاني است. اين علل اغلب قابل پيشگيري هستند. بنابراين شناخت و بررسي دقيق اين علل اولين گام در پيشگيري و كنترل بازنشستگي زودرس ناشي از آنها مي باشد. به همين دليل اين مطالعه به بررسي فراواني اختلالات و آسيبهاي اسكلتي در افراد از كارافتاده پرسنل نيروي هوايي از سال 1371 تا 1382مي باشد. مواد و روش ها اين مطالعه توصيفي تحليلي به صورت مقطعي و گذشته نگر بر روي كليه پرسنل نظامي و غيرنظامي (كارمند) كه طي سالهاي 1371 تا 1382 به علل پزشكي و با تشخيصهاي بيماري ها و آسيبهاي اسكلتي و عضلاني زودتر از موعد بازنشسته شده اند، انجام شده است. اطلاعات حاصل از پرونده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 13 شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها درمجموع از 1931 نفر كه به علل مختلف پزشكي طي 11 سال، زودتر از موعد بازنشسته شده بودند، 429 نفر (2/22%) مشكلات اسكلتي و عضلاني داشتند. ميانگين سني در اين افراد 2/5±1/41 سال بود؛ ميانگين سالهاي از دست رفته خدمت 9/4±5/7 سال بود. مشكلات و بيماري هاي قسمتهاي مختلف بدن شامل ستون فقرات 2/66%، اندام تحتاني 2/14%، اندام فوقاني 5/3% و اختلال عمومي 3/15% بود. از بين بيماري هاي مختلف اختلالات ديسك با ميزان 2/51% بيشترين نسبت را تشكيل مي داد. پس از آن بيماري هاي مفاصل اندامها 5/16%، سرطانهاي سيستم اسكلتي و عضلاني و سرطانهاي منتج به فلجهاي اندامي 8/11%، درگيري هاي اعصاب 4/11%، شكستگي منجر به ازكارافتادگي 1/8%، قطع عضو 3% بودند. نتيجه گيري با توجه به شيوع اختلالات اسكلتي و نقش بالاي اين مشكلات در ازكارافتادگي و كاهش بازده كاري، بايد جهت پيشگيري از آنها اقداماتي صورت گيرد. بيماري هاي مفاصل در بين كل مشكلات، در مقام دوم (پس از اختلالات ديسك) قرار داشت و استئوآرتريت در بين بيماري هاي اندامها، شيوع بيشتري از سايرين داشت. با توجه به قابل پيشگيري بودن اين بيماري ها مي توان با اقدامات هدفمند پيشگيرانه از بروز آن جلوگيري كرد.