بررسي وضعيت آناتوميكي آپانديس در بيماران آپاندكتومي شده بيمارستان هاي شهر كرمان به تفكيك سن طي سال هاي 84-82

سابقه و هدف شناخت وضعيت دقيق آپانديس وتكميل اطلاعات آناتوميكيآن علاوه بر جنبه پايه اي از ارزش كلينيكي به سزايي برخوردار مي باشد. چون جراحي آپانديسيت حاد، شايع ترين جراحي اورژانس شكمي مي باشد، از اين جهت شناسايي وارياسيون هاي وضعيت آپانديس مي تواند كمك موثري به جراح نمايد. مواد وروش ها در يك مطالعه توصيفي -مقطعي گذشته نگر، 1041 بيمار مراجعه كننده به بيمارستان هاي شهر كرمان كه طي سال هاي 84-1383 تحت عمل آپاندكتومي قرار گرفته بودند، مورد بررسي قرار گرفت. اطلاعات از پرونده بيماران در مركز اسناد پزشكي بيمارستان هاي شهر كرمان استخراج گرديد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 5/11 مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. يافته ها تعداد افراد مورد بررسي 336 نفر (3/32%) مذكر و 705 نفر (7/67%) مونث بودند. نمونه ها در محدوده سني 12 تا 70 سال قرارداشتنداز افراد مذكر 325نفر (7/96%) داراي آپانديس با وضعيت خلفي و11نفر (3/3%)داراي وضعيت قدامي بودند. از افراد مونث مورد بررسي 684تفر (97%) آپانديس با وضعيت خلفي،21 نفر(3%) با وضعيت قدامي داشتند. شايع ترين وضعيت خلفي آپانديس در هر دو گروه جنسي از نوع ساب سكال بودكه 265تفر (5/81%)از افراد مذكرو581تفر (9/84%) از افراد مونث را شامل گرديد.نادرترين وضعيت خلفي آپانديس در هر دو گروه جنسي رتروايلئال بودكه در جنس مذكر با 2تفر(6/.%)ودر جنس مونث با 1نفر(1/.%)گزارش شد. شايع ترين وضعيت قدامي آپانديس در هر دو گروه جنسياز پره ايلئال بود كه 5 نفر (4/45%)از افراد مذكر و 12 نفر (1/57%) از افرادمونث را شامل گرديد.. نادرترين وضعيت خلفي آپانديس در هرجنس مذكرپاراكتال با 1نفر (1/9%) ودر جنس مونث پره سكال با نفر (8/4%) بوده است. نتيجه گيري در هر دو جنس بيشترين نوع آپانديس در وضعيت خلفي مربوط به ساب سكال و كمترين، مربوط به رتروايلئال بوده است. در وضعيت خلفي بيشترين نوع را وضعيت پره ايلئال داشته، ولي وضعيت پاراركتال در جنس مذكر و پره سكال در جنس مونث كمترين نوع راداشته است.