بررسي ارتباط بين درك پرستاران از رفتارهاي توانمند كننده سرپرستاران و درك آنان از اثربخشي كار خود

سابقه و هدف انحصار قدرت به عده كمي در راس سلسله مراتب بيمارستاني باعث گرديده احساس ناتواني در اين سازمان ها اندميك شود و پرستاران اغلب احساس مي كنند در محيط كارشان ضعيف هستند. جهت حل اين معضل و توسعه اثر بخشي، بهره گيري از راهكار توانمند سازي بسيار تاثيرگذار است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط اين درك پرستاران از رفتارهاي توانمند كننده مديران و نيز درك آنان از اثربخشي كار خويش مي باشد. مواد و روش ها در اين مطالعه مقطعي-همبستگي 194 پرستار مشغول به كار در سه بيمارستان اموزشي بقيه الله ، جماران و نجميه با بيش از يك سال تجربه كاري و بدون سابقه مديريت به روش تصادفي- طبقه اي مورد بررسي قرار گرفتند. 2 پرسشنامه استاندارد به صورت مقياس 27 آيتمي رفتار توانمند كننده رهبر و مقياس 24 آيتمي محقق ساخته خود اثر بخشي كار خويش جهت جمع آوري اطلاعات استفاده شدند. پرسشنامه ها توسط پرستاران خارج از محيط كار تكميل شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و با بكارگيري آزمون هاي آماري كاي دو،فيشر وضريب همبستگي اسپيرفن- براون مورد تجزيه وتحليل قرارگرفتند. يافته ها پرستاران درك نسبتا بالايي از رفتارهاي توانمند كننده سرپرستاران خود (1.20 ± 5.08) داشتند. بيشترين درك انها از رفتار اطمينان بخشي (1.24 ± 5.34) و كمترين درك آنان از رفتار دادن اختيار و كاهش بوروكراسي (1.31 ± 4.94) بود. همچنين درك انها از اثربخشي كار خود (0.749 ± 4.94)متوسط بود.بيشترين درك انها از اثربخشي در امر مراقبت باليني (0.752 ± 5.37) و كمترين درك انها در زمينه پژوهش (1.10 ± 3.96) بود. نتيجه گيري نتايج حاكي از ارتباط بين درك پرستاران از رفتارهاي توانمند كننده سرپرستاران و درك آنان از اثربخشي كار خود بود. اين يافته ها به مديران سازماني تاكيد مي كند كه نقش پر رنگ تري در افزايش اثربخشي كار پرسنل از طريق رفتارهاي توانمند كننده داشته باشند. همچنين جهت درك بهتر فرايند توانمند سازي تحقيقات بيشتر در اين زمينه پيشنهاد مي شود.