بررسي شيوع مشكلات اختلال رشد و عدم بلوغ جنسي در بيماران مبتلا به بتاتالاسمي در ايران

سابقه و هدف تالاسمي ماژور شايع ترين كم خوني ارثي در ايران محسوب مي شود. در اين بيماري به علت اختلال در سنتز زنجيره هاي گلوبيني در گلبول قرمز، اين گلبولها در جريان خون عمر طبيعي نداشته و به سرعت از بين مي روند. درمان اين بيماري تزريق خون منظم ماهانه است كه خود عوارض اجتناب ناپذيري داده كه مهمترين آنها افزايش بار آهن و رسوب آهن در ارگانهاي حياتي مثل قلب، غدد درون ريز و كبد مي باشد. در اين مطالعه سعي شده تا ميزان شيوع مشكلات اختلال رشد و عدم بلوغ را در بيماران تالاسمي كشورمان با بررسي تعداد نمونه هاي بيشتر به منظور تشخيص زودرس و انجام اقدامات لازم درماني به طور دقيقتر تعيين كنيم. مواد و روش ها اين مطالعه يك مطالعه مقطعي – توصيفي بوده و تمام بيماران تالاسمي ماژور و اينترمديا مراجعه كننده به درمانگاه بيماران بزرگسال تالاسمي كه تحت پوشش سازمان انتقال خون ايران بوده را شامل شده. روش نمونه گيري ساده بوده. ابتدا آزمايشات غددي و برخي پارامترهاي لازم از پرونده بيماران استخراج شده و در نهايت آنهايي كه پرونده آنها از نظر آزمايشات كامل نبوده براي ايشان درخواست آزمايشات تكميلي شد. داده هاتوسط نرم افزار spss مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها در مجموع 437 بيمار، وضعيت بلوغ جنسي (Sexual Mutation Rate: SMR) در بين گروه هاي مختلف سني ارزيابي گرديد. در مبتلايان به تالاسمي اينترمديا، هيچ ارتباطي ميان گروه هاي سني و تقسيم بندي SMR وجود نداش(09/0 = P) ميانگين فريتين نيز در 5 گروه مختلف SMR تفاوت آماري معني داري با يكديگر نداشتند(6/0= P) در بيماران مبتلا به تالاسمي ماژور، ارتباط آماري معني داري بين گروه هاي سني مختلف و تقسيم بندي SMR مشاهده گرديد. نتيجه گيري آنچه كه از مقايسه اين مطالعه و ساير مطالعاتي كه در داخل و خارج كشور در مورد مشكلات اختلال رشد و عدم بلوغ جنسي در بيماران تالاسمي صورت گرفته اين است كه از نظر شيوع تا حدي مشابه آمار ساير مطالعات هستيم.