مقايسه اثر يونتوفورزيس با آب شهري در مقابل يونتوفورزيس با محلول آتروپين در درمان هيپرهيدروزيس كف دست

سابقه و هدف هيپرهيدروز موضعي عارضه نه چندان نادري است كه بيش از 3 درصد جمعيت را گرفتار مي نمايد. اين اختلال فرد را از نظر شغلي و اجتماعي ناتوان كرده و سبب كاهش قابل ملاحظه در كيفيت زندگي وي مي گردد. لذا درمان اين بيماري از اهميت بسزايي برخوردار است. اين مطالعه به منظور مقايسه اثر يونتوفورزيس با آب شهري در مقابل يونتوفورزيس با محلول آتروپين در درمان پالموپلانتار هيپرهيدروزيس انجام شده است. مواد و روش ها اين كارآزمايي باليني يك سويه كور مقايسه اي بين دست راست و چپ بر روي 16 بيمار مبتلا به هيپرهيدروزيس پالموپلانتار مراجعه كننده به درمانگاه پوست بيمارستان لقمان از اسفند 1384 تا شهريور 1385 انجام شده است. دو گروه را از نظر بهبود علائم (اثربخشي) و نيز طول مدت بدون علامت بودن پس از درمان با يونتوفورزيس با آب شهري يا يونتوفورزيس با محلول آتروپين بر اساس معيارهاي ابژكتيو (تست يد) و سابژكتيو (گفته بيمار) مورد مقايسه قرارگرفته اند. داده ها، با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 13 و با بهره گيري از آزمون هاي مجذور كاي، ويلكاكسون و فيشر داده هاي حاصل تجزيه و تحليل شد. يافته ها ميزان پاسخ درماني پس از 5 هفته درمان با يونتوفورزيس 25/81 درصد و پس از 10 جلسه 100 درصد بود. تفاوتي بين پاسخ درماني در دو دست تحت درمان با آب شهري و تحت درمان با محلول آتروپين ونيز در تعداد روزهاي بدون عرق بدنبال درمان وجود نداشت. هرچند محلول آتروپين پس از 5 هفته درمان اثربخشي بهتري در قياس با آب شهري داشت؛ اما اين اختلاف از نظر آماري معنادار نبود. (05/0 p >). نتيجه گيري اثربخشي مشابه يونتوفورزيس با آب شهري و يونتوفورزيس با محلول آتروپين مي تواند ناشي از مكانيسم عمل يونتوفورزيس باشد كه تداخلي با عملكرد آتروپين ندارد.