ديابت و غواصي

مقدمه براي چندين دهه ابتلا به ديابت كي ي از مواردي بود كه به عنوان مانعي براي ك سب مجوز غواصي محسوب مي شد و به خصوص ابتلا به ديابت تيپ I جزءك نتراند كياسيون هاي قطعي غواصي اسكوبا در دريا بود. گرچه اين حقيقت واضح وجود دارد كه بسياري از افراد ديابتي غواصي هاي متعدد موفقيت آميز و بدون عارضه اي داشته اند. در اين مبحث برآنيم كه نتايج مطالعات اخير را مروري ك رده و نهايتا بينش بهتري نسبت به انجام غواصي و خطرات آن در غواصان ديابتي داشته باشيم. اطلاعات آماري و علمي دقيقي در اين مورد وجود نداشته و به نظر مي رسد كه اعلام نظر دقيق در اين مورد نياز به بررسي هاي كاملتري دارد. وجود سوالات فراوان باعث شد كه در سال 1994 ك ميته ديابت آمر كيا و انجمن طبي زيرآب و هيپربار كينشست مشتركي تش يكل داده، به بررسي اطلاعات موجود پرداختند و نتيجه كلي را به شرح زير اعلام كردند) 1(.)جدول 1- 1(خلاصه پيشنهادات كميته غواصي و ديابت اطلاعات موجود براي تجويز غواصي در افراد ديابتي كافي نيست و براي اعلام نظر قطعي نياز به بررسي هاي بيشتري وجود دارد. تعداد قابل قبولي از ديابتي هاي درمان شده با انسولين يا داروهاي پايين آورنده قند خون، در حال حاضر مشغول غواصي هستند. افراد ديابتي در حال درمان با انسولين يا قرص هاي پايين آورنده قند خون در معرض افزايش خطر ناشي از غواصي به خصوص به علت حملات هيپوگليسمي هستند. ديابتي هاي درمان شده با انسولين يا داروهاي پايين آورنده قندخون وقتي كه اقدام به غواصي مي كنند بايد ديگران شامل همراهان، مربي و خانواده را در جريان خطرات موجود بگذارند. تا زماني كه اطلاعات كافي در دسترس نباشد بهتر است افراد زير را از غواصي منع ك نيم. الف – افراد با سابقه حملات شديد هيپوگليسمي)مثل: ك اهش سطح هوشياري، تشنج يا مواردي كه منجر به مداخله ديگران شده است(در طي 12 ماه گذشته ب- افراد با عوارض پيشرفته ديابت مثل: رتيتوپاتي، نوروپاتي و بيماري عروق ك رونر ج – افراد با حملات هيپوگليسمي بدون علامت)يعني فقدان علايم هيپوگليسمي علي رغم قند خون پايين(د – افراد با ديابتك نترل نشده. ديابتي هايي كه خوب ك نترل شده اند و تحت درمان با انسولين يا داروي خوراكي بوده اند و اطلاعات كافي از بيماري دارند با آموزش چگونگي برخورد با موارد اورژانس قادر به انجام غواصي مي باشند.