رابطه مصرف سيگار با بيمار يهاي پريودنتال

سابقه و هدف امروزه مصرف دخانيات يكي از مشكلات مرتبط با سلامتي جامعه است. از طرفي، نتايج متفاوت و گاه متناقضي در مورد اثر مصرف سيگار بر روي نسوج و پريودنشيوم گزارش شده است. هدف اين مطالعه تعيين رابطه بين شاخص هاي لثه اي، پلاك و شاخص پريودنتال در افراد سيگاري فعال، سيگاري قبلي و افراد غيرسيگاري در مراجعين به دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي و درمانگاه حضرت ابوالفضل شهر ري در سال 1386 است. مواد و رو شها: در يك مطالعه تحليلي، 90 نفر شامل 30 نفر بدون سابقه مصرف سيگار)شاهد(، 30 نفر كه در حال حاضر سيگار م يكشيدند)سيگاري فعال(و 30 نفر كه حداقل يك سال از تاريخ ترك مصرف سيگار آنها م يگذشت)سيگاري قبلي(به صورت غيراحتمالي انتخاب شدند. دندان هاي سانترال و پرمولر اول فك بالا در سمت چپ و فك پايين در سمت راست و همچنين مولرهاي اول فك بالا در سمت راست و فك پايين در سمت چپ مورد معاينه قرار گرفتند. شاخص هاي لثه اي و پلاك با روش Loe & Silness و شاخص پريودنتال با روش Russell در نمونه ها تعيين و با آزمون هاي Mann-whitney U، Kruskal-wallis و ضريب همبستگي Spearman در سه گروه مقايسه گرديد. يافته ها بيشترين مقادير شاخص هاي لثه اي، پلاك و پريودنتال در گروه سيگاري فعال و كمترين مقادير در گروه غيرسيگاري به ثبت رسيد. افراد سيگاري قبلي نيز در حد وسط دو گروه قرار داشتند. در مقايسه سه گروه با يكديگر تفاوت هاي معني داري در هر سه شاخص ديده شد)هر سه: 001 / P<0 (. از نظر شاخص هاي لثه اي و پريودنتال تفاوت هاي معني داري بين افراد سيگاري فعال و سيگاري قبلي ديده نشد. همبستگي مثبت و معني داري در دو گروه سيگاري فعال و سيگاري قبلي از نظر هر سه شاخص و ميزان مصرف سيگار ديده شد. نتيجه گيري نتايج نشان مي داد استعمال سيگار با بيماري هاي پريودنشيوم مرتبط بوده و ترك آن از شدت و پيشرفت اين بيماري ها مي كاهد كه با اغلب مطالعات انجام شده در اين زمينه همخواني دارد.