بررسي آبسه مغزي در كودكان

هدف آبسه مغزي يكي از مهمترين بيماري هاي عفوني جراحي اعصاب است كه با مرگ و مير و معلوليت زيادي همراه مي باشد. هدف از اين پژوهش بررسي آبسه هاي مغزي در كودكان بين سنين 5 تا 12 ساله از نظر شيوع، عوامل زمينه ساز، علايم باليني، يافته هاي آزمايشگاهي و ميزان مرگ و مير در بيمارستان قايم مشهد در طي 10 سال مي باشد. روش مطالعه اين بررسي به صورت گذشته نگر و توصيفي و تحليلي بر روي پرونده هاي كودكان مبتلا به آبسه مغزي بستري شده در بيمارستان قايم (عج) صورت گرفته از نظر سن، جنس، عوامل زمينه ساز، علايم باليني، يافته هاي آزمايشگاهي، محل آبسه، نوع درمان (طبي، جراحي) مدت بستري و وضعيت بيمار در موقع ترخيص و معلوليت هاي ناشي از بيماري و فوت تكميل شده و پس از اتمام، با استفاده از روش هاي (Chi2) و Odds Ratios مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفته است. نتايج سن متوسط شيوع آبسه مغزي در اطفال در حيطه 5 تا 7 سالگي بود. نسبت ابتلا در بيماران مذكر به مونث 1.6 به 1 بود. بيماري هاي حاد و مزمن گوش، ماستوئيديت و بيماري سيانوتيك قلبي شايعترين عوامل زمينه ساز آبسه بود (20%). تب در 55.5%، سردرد در 46.6%، علايم عصبي فوكال 64.6% و تغييرات سطح هوشياري در 46.7% بيماران مشاهده شد. لوب تمپوروپاريتال مغز و لوب پاريتال به تنهايي به ترتيب در 20 و 18.2 درصد بيماران شايعترين محل درگيري بود. كشت چرك آبسه در 34% موارد مثبت بود و در 26.6% كشت چند ميكروبي گزارش شد. درمان جراحي در 93.3% آسپيراسيون بود. ميزان كلي مرگ و مير 17.7% بود كه در بيماران بيماري سيانوتيك دهنده قلبي (CCHD) و مبتلا به آبسه هاي اتوژن به ترتيب 11.1% و 22.2% بود. رابطه اي معني دار بين مرگ و مير و تعداد آبسه ها و يا سن بيمار به دست نيامد. نتيجه گيري توجه به بيماري هاي گوش در كودكان سالم و بهداشت دهان و دندان در كودكان مبتلا به بيماري سيانوتيك قلبي امري مهم در پيشگيري از بروز عفونت هاي مغزي است.