اثر بخشي كاربرد T-Tube در نوزادان مبتلا به انسداد روده كوچك در يك مطالعه كارآزمايي باليني

هدف در اين مطالعه به بررسي ميزان اثربخشي و عوارض ناشي از كاربرد T-Tube در درمان اين بيماران پرداخته ايم. روش مطالعه اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني تصادفي است. چهل نوزاد مبتلا به انسداد روده باريك بررسي شدند. پس از آماده شدن شرايط عمومي بيمار جهت عمل جراحي، بيماران در دو گروه با بيهوشي عمومي تحت عمل جراحي قرار گرفتند. در يك گروه آناستوموز اوليه انتها به انتها با استفاده از T-tube و در گروه ديگر فقط آناستوموز اوليه انتها به انتها انجام شد. مشخصات زمينه اي (سن، جنس و وزن تولد)، علايم و نشانه هاي بيماري، فاصله زماني بين عمل جراحي تا شروع تغذيه خوراكي، مدت بستري بودن، عوارض و مرگ و مير پس از عمل جراحي بين دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها در هر دو گروه 20 نوزاد قرار گرفتند. سن، توزيع جنسي، وزن تولد، سن در زمان عمل جراحي، فراواني اتساع شكم، فراواني استفراغ صفراوي، فراواني عدم دفع مكونيوم و فراواني آنومالي هاي مادرزادي بين دو گروه تفاوت معني دار آماري نداشت. فاصله زماني از هنگام عمل تا شروع تغذيه خوراكي نيز بين دو گروه تفاوت معني دار آماري نداشت. در 2 نوزاد (10%) از گروه T-tube عوارض پس از عمل جراحي رخ داد و دو نوزاد (10%) فوت شدند در حاليكه در گروه درماني ديگر (بدون T-tube) 9 نوزاد (45%) دچار عوارض پس از عمل و 8 مورد (40%) مرگ شدند (0.002=p، 0.03=p). نتيجه گيري بر اساس يافته هاي اين مطالعه به نظر مي رسد كه آناستوموز اوليه انتها به انتها همراه با كاربرد T-Tube در نوزادان مبتلا به انسداد روده از ميزان عوارض و مرگ و مير پس از عمل مي كاهد. انجام مطالعات مشابه ديگر با حجم نمونه بيشتر توصيه مي شود.