همبستگي مقياس هاي ذهني و عيني شدت علايم در اختلال نقص توجه بيش فعالي

هدف براي سنجش علايم كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه - بيش فعالي، از مقياس هاي پرسشنامه اي و نوروسايكولوژيك استفاده مي شود. اين مطالعه به هدف بررسي ارتباط همبستگي بين مقياس هاي پرسشنامه اي و نوروسايكولوژيك در اختلال نقص توجه - بيش فعالي انجام شد. روش مطالعه تعداد 15 كودك از بين كودكان 12-8 سال مبتلا به اختلال نقص توجه بيش فعالي و فاقد اختلالات همراه مراجعه كننده به درمانگاه فوق تخصصي بيمارستان روزبه انتخاب شدند. از تمامي كودكان پرسشنامه هاي كانرز والدين و معلمين و آزمون عملكرد مداوم ثبت گرديد. ميانگين 4 نمره املاي مدرسه كودك نيز ثبت شد. رابطه همبستگي بين زير مقياس هاي كانرز معلمين، كانرز والدين و تست عملكرد مداوم بررسي شد. يافته ها خطاي ارتكاب با مقياس بيش فعالي در پرسشنامه كانرز والدين (p<0.05، -0.50=r) و مقياس كلي در پرسشنامه كانرز والدين (p<0.05، -0.49=r) همبستگي معني داري را نشان داد. خطاي حذف با مقياس بي توجهي در پرسشنامه كانرز معلمين (p<0.05، 0.66=r) و مقياس كلي در پرسشنامه كانرز معلمين (p<0.05، 0.51=r) همبستگي معني داري را نشان داد. زمان واكنش با مقياس مقابله اي در پرسشنامه كانرز والدين (p<0.05، 0.51=r) همبستگي معني داري را نشان داد. نمره املاي كودكان با مقياس بي توجهي پرسشنامه كانرز والدين (p<0.05، -0.52=r) و خطاي حذف در آزمون عملكرد مداوم (p<0.05، -0.79=r) ارتباط همبستگي معكوسي را نشان داد. نتيجه گيري مطالعه حاضر همبستگي قابل قبولي را بين مقياس هاي پرسشنامه اي و نوروسايكولوژيك در اختلال نقص توجه – بيش فعالي نشان داد.