بررسي سطح ليپيدهاي سرمي و رابطه آنهابا HbA1C به عنوان شاخص كنترل متابوليك در كودكان و نوجوانان ديابتي نوع 1

هدف ديابت نوع يك شايعترين اختلال غددي - متابوليكي دوران كودكي مي باشد و متاسفانه پيامدهاي زيستي، رواني و اجتماعي جبران ناپذيري بدنبال دارد، از جمله آنها عوارض قلبي عروقي است كه شايعترين علت مرگ و مير اين بيماران مي باشد. هدف از اين تحقيق، بررسي لزوم غربالگري بيماران ديابتي از نظر ليپيدمي و كنترل و درمان آن به عنوان فاكتور خطر ابتلا به بيماري عروق كرونر مي باشد. روش مطالعه در اين پژوهش مقطعي و توصيفي 51 نفر (30 پسر و 21 دختر) با ميانگين سني 2.6 13.47± سال با طيف سني 5 تا 18 سال از بيماران مراجعه كننده به مركز تحقيقات ديابت خراسان بطور تصادفي انتخاب شدند و پس از اخذ شرح حال و معاينه باليني از نظر ليپدهاي سرمي (تري گليسريد، كلسترول تام، ليپوپروتئين با چگالي بالا (HDL)، ليپوپروتئين با چگالي پايين (LDL) و هموگلوبين A1C مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها متوسط ليپدها 97±55.4=TG، 180.8±44.1=TC، 113.3±32.6=LDL، 48.4±10.8=HDL و ميانگين هموگلوبين A1C برابر 1.8 8.1± بود. ميانگين ليپدها در بيماران با هموگلوبين A1C بيشتر از 9 به همان ترتيب 123.60±75.80، 199.40±61.87، 129.20±44.66 و 50.93±9.61 بود و در بقيه بيماران (A1C<9) به ترتيب 85.94±40.64، 173.03±32.66، 106.64±23.71 و 47.28±11.23 بود. نتيجه گيري بر اساس داده هاي فوق متوسط كلسترول تام و ليپوپروتئين با چگالي پايين بالاتر از مقادير تعيين شده به عنوان استاندارد درماني در ديابتي ها بود ولي ميانگين تري گليسريد و ليپوپروتئين با چگالي بالا در محدوده مناسب قرار داشتند. در مقايسه بيماراني كه كنترل متابوليك ضعيف داشتند و ساير بيماران مشاهده شد كه از نظر تري گليسريد و كلسترول تام و LDL افزايش معني داري وجود دارد اما در مورد ليپوپروتئين با چگالي بالا تفاوت معني دار آماري بين دو گروه مشاهده نشد.