بررسي فراواني را ه هاي انتقال ويروس HIV و ميزان آگاهي افراد آلوده به ويروس HIV در شهرستان سيرجان

زمينه و هدف بيماري نقص ايمني اكتسابي (AIDS) كه توسط ويروسHIV ايجاد مي شود، با تضعيف سيستم ايمني مبتلايان، آن ها را در معرض عفونت هاي فرصت طلب و غير فرصت طلب و انواعي از بدخيمي ها قرار مي دهد. راه هاي انتقال HIV عبارتند از: اعتياد تزريقي، انتقال جنسي، انتقال شغلي، انتقال توسط خون و محصولات خوني و انتقال مادر به جنين يا نوزاد. اين مطالعه به منظور بررسي فراواني راه هاي انتقال ويروس در افراد آلوده به ويروس HIV در شهرستان سيرجان و ميزان آگاهي مبتلايان طراحي شده است، تا مبنايي جهت برنامه ريزي ها و اقدامات مداخله اي در جهت پيش گيري موثر در برابر بروز موارد جديد در اين شهرستان فراهم آورد. مواد و روش ها مطالعه ما از نوع بررسي مقطعي (Cross sectional) مي باشد. به اين صورت كه در يك مقطع زماني (6 ماه اول سال 1389)، كليه افراد داراي عفونت HIV و بيماران مبتلا به AIDS شهرستان سيرجان (موارد موجود و موارد جديد) كه در مركز مشاوره بيماري هاي رفتاري اين شهر داراي پرونده بودند، تحت پرسش گري قرار گرفتند. نتايج راه انتقال بيماري در هيچ يك از مبتلايان مشخص نبود و در مورد مبتلايان، چند راه احتمالي وجود داشت. شايع ترين راه احتمالي اعتياد تزريقي (38 نفر معادل 4/88%) و پس از آن به ترتيب خالكوبي (34 نفر معادل 1/79%)، مراجعات دندان پزشكي، عمل جراحي و اندوسكوپي (28 نفر معادل 1/56%)، روابط جنسي پرخطر (27 نفر معادل 8/62%)، حجامت (4 نفر معادل 3/9%)، جراحت در آرايشگاه (4 نفر معادل 3/9%) و در نهايت دريافت خون (يك نفر معادل3/2%) بود. نتيجه گيري همه مبتلايان به ويروس HIV در شهرستان سيرجان چندين رفتار پرخطر را با هم داشتند، اما بيش ترين راه انتقال مانند بقيه نقاط كشور اعتياد تزريقي بود. برنامه هاي آموزش اصلاح رفتار و پيش گيري از ويروس HIV بايد با جديت ادامه يافته و به خصوص به جمعيت هايي كه رفتارهاي پرخطر متعدد دارند بايد توجه ويژه اي مبذول داشت.