بررسى ديدگاه پرستاران در مورد علل خطاهاى دارويى و موانع گزارش دهى آن در بخش كودكان بيمارستان هاى دانشگاه علوم پزشكى مشهد

زمينه و هدف ايمني بيمار يكي از مسايل اصلي در نظام هاي ارايه خدمات مراقبتي است و اشتباهات دارويي يك رخداد شايع بالقوه خطرناك براي بيمار است كه مي تواند در سيستم درمان به عنوان يكي از معيارهاي سنجش ايمني بيمار مورد استفاده قرار گيرد. مواد و روش ها نوع مطالعه توصيفي- مقطعي است. جمعيت مورد مطالعه شامل 156 پرستار شاغل در چهار بيمارستان مشهد داراي مدرك كارشناسي به بالا و شاغل در بخش كودكان بيمارستان هاي دولتي مشهد بودند. ابزار گردآوري اطلاعات از چهار قسمت تشكيل شد. شامل اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه هاي محقق ساخته علل مختلف خطاي دارويي، علل موانع گزارش خطاهاي دارويي و پرسش از پرستار كه به نظر وي چند درصد از خطاهاي دارويي به سرپرستار گزارش مي شود. نتايج مهم ترين خطاهاي دارويي از ديدگاه پرستاران، خطاي پرستار در انتقال دستورات دارويي از پرونده به كاردكس (9/73%)، تجويز دوز اشتباه توسط پزشك و تنظيم نادرست وسايل انفوزيون (1/64%) بود. در پژوهش حاضر اكثر پرستاران 45 درصد خطاهاي دارويي را به سرپرستار گزارش مي دهند. علل موانع گزارش دهي خطاهاي دارويي به ترتيب اهميت كمبود اطلاعات در مورد نحوه گزارش (8/59 %) و فراموش كردن گزارش دهي (8/59 %) بودند. نتيجه گيري وجود يك دستورالعمل شفاف در مورد نحوه گزارش و اين كه به چه كسي و چه موردي را بايد گزارش دهند و در نظر گرفتن مصونيت هاي شغلي و قانوني براي افرادي كه صادقانه اعتراف به خطا مي كنند، نوعي ابتكار عمل در جلوگيري از مخفي ماندن خطاها خواهد بود.