تاثير داروي اولانزاپين بر محور هيپوفيز-گناد و اسپرماتوژنز در مو ش هاي صحرائي نر بالغ

زمينه و هدف با توجه به كاربرد داروي اولانزاپين در درمان اختلالات رواني و بيماري شيزوفرني، هدف اين تحقيق، بررسي تاثير داروي اولانزاپين بر محور هيپوفيز-گنادو اسپرماتوژنز در موش هاي صحرائي نر با لغ بوده است. مواد و روش ها در تحقيق حاضر، 50 سر موش صحرايي نر بالغ به 5 گروه 10 تائي شامل گروه هاي كنترل، شاهد و تجربي هاي اول، دوم و سوم تقسيم شدند. گروه هاي تجربي به صورت دهاني مقادير 5، 10 و 20 ميلي گرم بركيلوگرم وزن بدن از محلول اولا نزاپين را به مدت 28 روز دريافت نمودند. 24 ساعت پس از آخرين تيمار، تمامي موش ها پس از وزن كشي بيهوش شدند و غلظت پلاسمايي هورمون هاي FSH، LH، تستوسترون و پرولاكتين با استفاده از روش راديو ايمونواسي اندازه گيري شدند. نتايج نتايج نشان داد كه افزايش معني داري در وزن بدن در گروه دريافت كننده دوز 20 ميلي گرم بر كيلوگرم وجود داشت. علاوه بر اين، نتايج سنجش هورموني نشان داد كه غلظت هاي سرمي FSH و LH در گروه هاي تجربي نسبت به كنترل تغيير معني داري نداشت، در حالي كه افزايش معني داري در غلظت پرولاكتين و كاهش معني داري در غلظت تستوسترون در گروه هاي دريافت كننده دوز 20 ميلي گرم بر كيلوگرم محلول اولانزاپين وجود داشت. نتيجه گيري تغييرات حاضر به تركيبات موجود در محلول اولانزاپين و به خصوص بنزوديازپين ها نسبت داده مي شود كه وزن بدن و غلظت سرمي هورمون هاي پرولاكتين و تستوسترون در گروه هاي دريافت كننده 20 ميلي گرم بر كيلوگرم را تحت تاثير قرار داده است.