بررسي اپيدميولوژي، يافتههاي باليني و آزمايشگاهي بيماران مبتلا به گيلن باره در جنوب كشور طي سالهاي 91-86

زمينه و هدف: سندروم گيلن باره يك بيماري عصبي خود‌ايمني است كه به عنوان حادترين نوع فلج بدون رفلكس همراه با گسستگي آلبومينوسايتولوژيك در نظر گرفته ميشود. عدم وجود رفلكس، درد در اندامها، ضعف اندامها و بيحس بودن را به عنوان نشانههاي باليني اين بيماري در نظر ميگيرند. حتي با نداشتن پيش‌آگهي خوب، درمان براي اين بيماري موثر بوده است. به علت شيوع سندروم گيلن باره در جنوب ايران و تفاوت آن با ساير نقاط جهان، مطالعه حاضر با هدف بررسي مقطعي اپيدميولوژي سندرم گيلن باره در جنوب كشور انجام شد.مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي در بيمارستان نمازي شيراز انجام شد. تمام گزارش‌هاي ضبط شده بيماران در بايگاني مورد بررسي قرار گرفت و اطلاعات لازم استخراج شد. يافته‌هاي باليني و آزمايشگاهي توسط يك ديتابيس كامپيوتري آناليز و نتايج به صورت ميانگين ± انحراف معيار و يا با درصد بيان شد.نتايج: 214 بيمار بررسي شدند كه از ميان آن‌ها، 119(6/55%) مرد و 95 (4/44%) زن بودند؛ پانزده درصد از بيماران از مشكلات تنفسي رنج مي‌بردند. همچنين، 4/1% هم از پيش واكسينه شده بودند. 208 نفر تحت درمان ايمونوگلوبولين وريدي يا پلاسمافرز  قرار گرفته و بهبود يافته بودند. يك نفر هم مبتلا به ايدز مشاهده شد.نتيجه‌گيري: اين تحقيق جزئيات بيشتري را در مورد اپيدميولوژي گيلن باره در شهرستان شيراز و جنوب كشور ارايه مي‌كند. نتايج مطالعه حاضر وجود تفاوت بين الگوي اين بيماري در ايران و ساير كشورها را روشن‌ مي‌سازد، اما هنوز تحقيقات بيشتري در اين زمينه مورد نياز است.