بررسي فراواني تك ياخته هاي حفرة دهاني در بيماران مبتلا به ژنژيويت و پريودنتيت مراجعه كننده به مراكز دندان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز در سال 1388

زمينه و هدف: انتاموبا ژنژيو اليس (Entamoeba gingival is) و تريكوموناس تناكس (Trichomonas tenas) تك ياخته هاي دهاني هستند و ممكن است كه باعث ژنژيويت (Gingivis) و پريودنتيت (Periodontitis) شوند. هدف از اين تحقيق بررسي فراواني اين تك ياخته ها در دهان بيماران مراجعه كننده به مراكز دندان پزشكي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز بوده است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي از دهان 200 بيمار مبتلا به ژنژيويت و پريودنتيت مراجعه كننده به كلينيك دانشكده دندان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز در سال 1388 با استفاده از سوابهاي استريل نمونه گيري به عمل آمد. نمونه ها در سرم فيزيولوژي استريل به آزمايشگاه انتقال يافت و با روشهاي مستقيم، رنگ آميزي با گيمسا و كشت در محيط دورسه بررسي شدند. براي هر بيمار يك پرسش نامه تكميل گرديد. يافته ها: از جمعيت مورد مطالعه 60 درصد زن و 40 درصد مرد با محدوده سني 20 تا 10 سال بودند. 5/8 6 درصد از زنان و 52/5 درصد از مردان هر روز مسواك و 56/2 درصد از زنان و 67/5 درصد از مردان هر 2 تا 3 هفته يكبار مسواك مي زدند و تنها 7 نفر از نخ دندان استفاده مي كردند. 52/5 درصد از مردان سيگاري و 3 نفر مبتلا به ديابت بودند. يك نفر از بيماران مذكر (5/ 0 درصد) مبتلا به انتاموبا ژنژيواليس بود، ولي موردي از آلودگي به تريكوموناس تناكس ديده نشد. در آزمايش مستقيم و كشت 190 (80درصد) بيمار مخمرهاي قارچي ديده شد. نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه آلودگي با تك ياخته هاي دهاني در اين منطقه كم است و با توجه به مشاهده مخمرهاي قارچي در آزمايشها، عامل احتمالي ژنژيويت و پريودنتيت را مي توان مستقيما به مخمرهاي قارچي نسبت داد.