بررسي شيوع كمبود ريزمغذي هاي آهن، روي و مس سرم در مناطق شهري و روستايي شهرستان تهران

سابقه و هدف: نظر به اهميت ريزمغذي ها در سوخت و ساز بدن و نقش كليدي آنها در ارتقا سلامت و با توجه به آن كه اطلاعات جامعي در مورد وضعيت بيوشيميايي ريزمغذيها دردست نيست. اين بررسي با هدف آگاهي از شيوع كمبود آهن، روي و مس در ساكنان شهرستان تهران انجام گرفت.مواد و روشها: در اين مطالعه توصيفي (مشاهده اي مقطعي) 206 خانوار، شامل: 612 نفر (320 نفر در شهر و 292 نفر در روستا) و 265 مرد (43 درصد) و 347 زن (57 درصد) با محدوده سني 3 تا 83 سال و ميانگين و انحراف معيار 19±33 سال به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. ابتدا پرسش نامه انفرادي حاوي اطلاعات دموگرافيك تكميل شد. قدووزن اندازه گيري و نمايه توده بدن محاسبه گرديد. سپس 10 ميلي ليتر خون جهت اندازه گيري ميزان آهن، روي و مس به روش اسپكتروفتومتري جذب اتمي از هر يك از نمونه ها اخذ گرديد.يافته ها: يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه كمبود عناصر در شهرستان تهران شيوع بالايي دارد. ميانگين آهن سرم 45±114 µg/dl بود و اختلافي در شهر و روستا وجود نداشت. ميانگين مس سرم در شهر بيشتر از روستا بود (27±75 در مقابل67±23 µg/dl ) و برعكس ميانگين روي سرم در روستا 36±140 درمقايسه با شهر 101±33 µg/dl افزايش نشان داد. هيچ كدام از افراد مورد بررسي در مناطق روستايي كمبود روي نداشتند، در حالي كه 19 درصد ساكنين مناطق شهري كمبود روي داشتند. كمبود آهن در مناطق شهري بيشتر از مناطق روستايي بود. (6 درصد در شهر و 0.3 درصد در روستا) افرادساكن روستاهادرصد كمبود مس بيشتري (68 درصد) در مقايسه با ساكنين شهري داشتند. (55 درصد) درصد كمبود عنصر روي در زنان و مردان مشابه بود. شيوع كمبود آهن در زنان كمترو برعكس درصد كمبود مس در زنان بيشتر از مردان بود. درصد كمبود عناصر آهن و روي در افراد مسنتر بيشتر و برعكس درصد كمبود عنصر مس در افراد جوانتر بالاتر بود.بحث و نتيجه گيري: با توجه به شيوع به نسبت زياد كمبود اين عناصر، بررسيهاي گسترده تر در مناطق شهري و روستايي ساير شهرستان هاي ايران و نيز پژوهشهايي در رابطه با سبب شناسي و روشهاي درماني كاهش دهنده كمبود عناصر پيشنهاد ميشود.