بررسي اپيدميولوژيك آنفلوانزاي نوع H1N1) A) در كاركنان نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران در سال 1388

سابقه و هدف: بررسي وضعيت بروز آنفلوانزاي نوع A در نيروهاي مسلح، با توجه به تراكم جمعيت ساكن در آسايشگاه ها و احتمال وقوع اپيدميهاي شديد در اين افراد، از اهميت بسيار زيادي برخوردار است.مواد و روشها: اين مطالعه، يك مطالعه مقطعي ـ توصيفي ميباشد كه در سال 1388 در سطح نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران انجام گرفت. موارد بيماري افرادي بودند كه طي سال 1388، به طور قطعي به آنفلوانزايH1N1 مبتلا شده بودند و آزمايشگاههاي مرجع، ابتلاي آنها را به بيماري با استفاده از آزمايشات ويرولوژي (RT-PCR يا كشت ويروس) تاييد كرده بودند.يافته ها: در كل طي اين سال در سطح نزاجا تعداد 19 نفر به اين بيماري مبتلا شدند. بيشترين ميزان بروز بيماري (63% از كل موارد) در آبان ماه مشاهده شد. ميانگين سن مبتلايان به بيماري 21.47 سال (با انحراف معيار 2.43 سال) بود. تمامي بيماران مرد بودند. 79% از مبتلايان از كاركنان وظيفه و 21% آنان از كاركنان پايور بودند. بيشترين موارد ابتلا به آنفلوانزاي نوع A در استان الف ديده شد (36.8%از كل موارد گزارش شده) و استان ب با 31.6% از موارد ابتلا در رتبه بعدي قرار داشت. 10.5% از مبتلايان از كاركنان شاغل در بخش بهداشت و درمان بودند. هيچ مورد مرگ و مير تاييد شده ناشي از اين بيماري در سطح نزاجا گزارش نشد.بحث و نتيجه گيري: در مجموع، ارزيابي ها حاكي از اين بود كه وضعيت كنترل آنفلوانزاي نوع A در سطح نزاجا در مقايسه با جمعيت كشوري رضايت بخش بوده است.