ميزان بقاي كوتاه مدت و دراز مدت گرافت و بيمار در بيماران پيوند كليه بين سالهاي 1374 تا 1390

سابقه و هدف: پيوند كليه درمان انتخابي براي اكثر بيماران با نارسايي پيشرفته مزمن كليه است. ولي بعد از پيوند ميزان بقاي بيمار و گرافت اهميت دارد و نتايج آن تا حدودي در مراكز مختلف در دنيا متفاوت است. در حال حاضر پيوند كليه در بيش از 25 مركز در ايران انجام مي شود. در اين مطالعه بقاي كوتاه مدت و دراز مدت بافت پيوندي و بيماران پيوند كليه از دهنده زنده يا مرگ مغزي در بيمارستان شهداي تجريش در يك مطالعه هم گروهي بررسي شده و با نتايج ساير مراكز پيوند كليه مقايسه شده است.مواد و روش ها: در اين مطالعه هم گروهي تعداد 353 بيمار پيوندكليه در اين مركز، (از سن 11 تا 65 سال) با نارسايي مزمن پيشرفته كليه (ESRD) بين سال هاي 1374 تا 1390 بررسي شدند. متد كاپلان ماير و نرم افزار SPSS نسخه 16 جهت بررسي ميزان بقاي بيمار و كليه پيوندي استفاده شده است.يافته ها: ميزان بقاي يك ماهه گرافت و بيمار 93.2% و 99%، يك ساله 89% و 97.4% و 5 ساله به ترتيب 82.5% و 89.1% بود. كراتينين يك ماه بعد از پيوند (P=0.016)، سن (P=0.021) و جنس دهنده (P=0.021) مهمترين فاكتور در ميزان بقاي گرافت بودند.بحث و نتيجه گيري: به طور كلي بر اساس نتايج به دست آمده در اين مطالعه و در مقايسه با مطالعات مشابه از ساير مراكز بزرگ دنيا نشان مي دهد كه ميزان بقاي كوتاه مدت و طولاني مدت بيمار و گرافت در بيماران پيوندي در اين مركز مناسب بوده و مهمترين عوامل در تعيين پروگنوز گرافت، شامل: كراتينين موقع ترخيص بيمار، سن و جنس دهنده مي باشد.