بررسي نتايج بازسازي سورجيكال پارگي رباط صليبي قدامي زانو (ACL) با روش همسترينگ-آتوگرافت در بيماران مراجعه كننده به بيمارستانهاي ارتش در سالهاي 1389 تا 1390 : مطالعه 64 مورد

سابقه و هدف بررسي كمي و كيفي بعد از عمل بيماران با پارگي رباط صليبي قدامي زانو (ACL) كه به طور ايزوله با روش همسترينگ – آتوگرافت بازسازي شدند. هدف پژوهش بررسي روش همسترينگ – آتوگرافت در بازسازي ACL با پايداري به خوبي روش پتلار تاندون ولي موربيديتي كمتر است. مواد و روش ها در اين پژوهش توصيفي از نوع بررسي موارد 64 بيمار (62 مرد، 2 زن) 19 تا 48 سال با پارگي ACL از شهريور 1389 تا اسفند 1390 در بيمارستانهاي فجر و 501 ارتش تحت بازسازي ACL به روش همسترينگ – آتوگرافت قرار گرفتند. همه بيماران از نظر شرايط قبل و بعد از عمل همسان بوده و توسط يك جراح عمل شدند. اطلاعات بيماران از طريق پرسشنامه و معاينات قبل و بعد از عمل جمع آوري شدند. ويزيتها در 3 و 6 ماه و 1 سال بعد از عمل بودند. بررسي ها شامل؛ زمان از لحظه تروما تا جراحي، آسيبهاي همراه، خصوصيات ذهني و عيني بودند. يافته ها متوسط زمان از لحظه تروما تا جراحي 3/9 ماه (بين 3 هفته تا 18 ماه) بود كه از لحاظ آماري افزايش معني داري نسبت به مطالعات مشابه داشت. آسيب مينيسكال همراه در 45 بيمار (31/70 %) بود كه آن نيز از لحاظ آماري افزايش معني داري نسبت به مطالعات مشابه داشت. آسيب همزمان غضروفي در 27 بيمار (18/42 %) وجود داشت. از لحاظ بازگشت به سطح فعاليت قبل از عمل، 80 % به وضعيت قبل از آسيب بازگشتند. سستي استاتيك بعد از عمل طي تست لاكمن در 50 نفر بيمار (12/78 %) > mm 8 در 12 بيمار (75/18 %) < mm 8 با سختي انتهايي و فقط در 2 بيمار (12/3 %) < mm 10 با نرمي انتها بود. در آخرين ويزيت بعد از عمل، بجزء 5 نفر، 59 بيمار (18/92 %) هيچ دردي در زانو نداشتند. ناپايداري قبل از عمل در تمام بيماران بود ولي بعد از عمل، فقط 2 بيمار ناپايداري داشتند. هيچ يك از بيماران هيچ محدوديتي در اكستنشن زانو نداشتند ولي محدوديت در فلكشن زانو فقط در 3 بيمار و در حد كمتر از 25 درجه بود. هيچ موردي از پارگي گرافت مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري روش همسترينگ – آتوگرافت در بازسازي پارگي ACL در زنان و افراد جوان با ناپايداري افزايش يافته ولي با donor site morbidity كمتري همراه است.