تاثير تجويز پنتوكسيفيلين بر تعداد سلولهاي سرتولي و ليديگ بيضه موشهاي صحرايي نر كه بطور تجربي ديابتي شدند

سابقه و هدف داروي پنتوكسيفيلين باعث القاء حركت اسپرم و افزايش جريان خون ميكرو واسكولار در افراد غير ديابتي مي شود. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي اثرات داروي پنتوكسيفيلين بر روي تعداد سلولهاي ليديگ و سرتولي موشهاي صحرايي سالم و ديابتي انجام شد. مواد و روش ها تحقيق به روش تجربي انجام شد. 50 سر موش صحرايي نر به شكل تصادفي به سه گروه سالم و دو گروه ديابتي تقسيم شدند. در گروه هاي ديابتي، موشها بوسيله تزريق استرپتوزوتوسين، ديابتي نوع يك شده، سپس به مدت 14 روز دو گروه سالم و ديابتي شده به عنوان موشهاي تجربي، داروي پنتوكسيفيلين را و گروه سالم ديگري نرمال سالين بصورت روزانه دريافت نمودند دو گروه باقيمانده، شاهد سالم و ديابتي محسوب شدند. سپس همه موشها بيهوش شده و بيضه سمت چپ از بدن آنها خارج گرديده و تحت آزمايش بافت شناسي قرار گرفته و تعداد سلول هاي ليديگ و سرتولي آنها شمارش شد. داده هاي گروه ها بوسيله آزمونهاي ANOVA و LSD تجزيه و تحليل آماري شدند. يافته ها تعداد سلولهاي سرتولي (86/0 ± 43/7) و ليديگ (6/1 ± 25/15) در گروه تجربي ديابتي در مقايسه با گروه شاهد ديابتي (38/0 ± 4/4 و 31/1 ± 11) افزايش معنا داري را نشان دادند. تعداد سلولهاي ليديگ در گروه هاي تجربي ديابتي (اعلام شده در بالا) و سالم تحت تيمار با نرمال سالين (81/0 ± 43/6 و59/1 ± 3/21) در مقايسه با گروه هاي ديگر بيشترين افزايش را داشتند 001/0= p و 001/0= p)، تعداد سلولهاي سرتولي در گروه تجربي ديابتي (6/1 ± 25/15) در مقايسه با گروه ديابتي درمان نشده (31/1 ± 11) افزايش معناداري را نشان داد) 001/0= p و 001/0= p)، اما اختلاف معنا داري در بين گروه هاي سالم مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري نتايج نشان مي دهد كه تجويز داروي پنتوكسيفيلين باعث افزايش تعداد سلولهاي سرتولي و ليديگ در موش هاي سالم و ديابتي مي شود كه تاثير آن در موشهاي ديابتي مشخصتر بود.