Other language title :
بررسي اثربخشي تحريك نوري كورتكس مغز بر كاهش علايم افسردگي و تغييرات الكتروانسفالوگرافي كمي(QEEG)
Title of article :
Evaluating the effect of transcranial light therapy on depression symptoms and quantitative electroencephalographic changes
Author/Authors :
Alipour, Ahmad Department of Psychology - Payam Noor University - Tehran, Iran , Ghaffari Khaligh, Hadis Department of Psychology - Payam Noor University - Tehran, Iran , Yazdan Sabet, Mahdi Department of Psychology - Payam Noor University - Tehran, Iran , Zamani, Maryam Department of Psychology - Payam Noor University - Tehran, Iran , Sarraf-Razavi, Mahdiyeh Psychiatry and Behavioral Sciences Research Center - Mashhad University of Medical Sciences - Mashhad, Iran
Abstract :
Introduction: The present study aimed to evaluate the effect of transcranial light therapy on depression symptoms and quantitative electroencephalographic changes.
Materials and Methods: In this clinical trial, six cases with depression were selected through convenient method and randomly divided into two experimental and control groups. Beck Depression Inventory and Quantitative Electroencephalographic Changes (QEEG) were performed in pretest and post-test. The treatment performed in 10 sessions (twice a week for 3 or 4 minutes). The forehead and F3 and F4 sites selected for stimulation. Data analyzed through descriptive statistics, Mann-Whitney U test, Wilcoxon, T test, and SPSS software.
Results: Delta wave amplitudes showed a significant difference between two groups in FP2 channel (P= 0.016). The results of Beck Depression Inventory showed a significant decrease in experimental group (P=0.03).
Conclusion: Based on the results of the present study, low-level light therapy can be considered as a promising treatment and an effective, affordable and low-cost method for depression disorder and cognitive function.
Farsi abstract :
مقدمه: اين پژوهش به منظور بررسي اثربخشي تحريك نوري كورتكس مغز بر كاهش علايم افسردگي انجام شده است.
روش كار: در اين كارآزمايي باليني 6 نفر مبتلا به اختلال افسردگي با نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمون و شاهد تقسيم شدند. آزمون بك و QEEG به عنوان پيش آزمون گرفته شده است. همچنين شركت كنندگان از نظر وضعيت خواب، روابط اجتماعي، خلق، اميدواري، خطاهاي شناختي مورد بررسي قرار گرفتند. درمان به صورت جلسات 3 الي 4 دقيقه اي، دو روز در هفته و براي 10 جلسه صورت گرفته است. ناحيه تحريك پيشاني و نقاط F3 و F4 بود. داده ها با تستهاي آماري مانند يو من-ويتني و نرم افزار SPSS تحليل شدند.
يافته ها: بين دو گروه آزمون و شاهد از نظر تغيير در موج دلتا در كانال FP2 تفاوت معني داري وجود دارد (3=50/147، 5=N1، 5=N2، 016/0=P). نتايج حاصل از پرسشنامه افسردگي بك كاهش معني دار نمرات در گروه آزمون را نشان مي دهد (t=3.4, df=2, p=0.03) در حالي كه تفاوت نمرات در گروه شاهد معني دار نمي باشد (t=2.3, df=2, p=0.07).
نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش با توجه به پرسشنامه افسردگي بك كاهش در علايم افسردگي را نشان مي دهد. همچنين ثبت QEEG تغيير معنادار در سطح امواج دلتا در ناحيه F2 را نشان مي دهد. اين ناحيه با قدرت قضاوت و مهار تحريك ها ارتباط دارد كه مي تواند در بهبود علايم افسردگي موثر باشد.
Keywords :
Depression , Infrared light , Quantitative electro-encephalography , Transcranial light therapy
