Iran and the Security of Afghanistan after NATOʹʹs Pullout

امنيت، نگراني اصلي و دليلي وجودي هر كشوري است. جمهوري اسلامي ايران و غرب نگراني هاي ژيوپليتيك مشتركي همراه با همگرايي در افغانستان دارند. اولويت اول براي ايالات متحده به صورت خاص و براي اروپا به صورت كلي بعد از واقعه 11 سپتامبر كنار آمدن با مسيله تروريسم است كه در مركز اصلي آن افغانستان قرار دارد. اين مقاله بعد از مروري كوتاه بر روابط تاريخي ايران و افغانستان و همچنين اهميت ژيوپليتيكي اين كشور براي تهران، به نگراني امنيتي ناشي از افغانستان و برآيند برخاسته از تحليل ايران از دوران بعد از 11 سپتامبر مي پردازد. مقاله بيان مي كند كه سياست ايران و حتي ايده آل هاي امنيتي اين كشور براي افغانستان در دراز مدت مشابه مدل عراق است و به معناي خروج كامل نيروهاي خارجي و خود اتكايي ملي در عرصه امنيت تعبير مي شود. به همين دليل ايران از خروج نيروهاي ناتو از افغانستان در سال 2014 و الزام همكاري با غرب در افغانستان براي امنيت پايدار و ماندگار استقبال مي كند.

Security is the main concern or raison dʹêtre of any state. The Islamic Republic of Iran and the West have had common geopolitical concerns, with some convergence in Afghanistan. The first security priority of the U.S. in particular and Europe in general after the September 11 events has been coping with terrorism in its heartland, i.e. Afghanistan. This paper, after a short review of Iran’s historical relations with Afghanistan as well as its geopolitical importance for Tehran, examines Iranʹs main security concerns stemming from Afghanistan and the consequent Iranian narration of those threats in the post-9/11 era. The article argues that Iranian policy and even ideals for Afghanistanʹs long-term security is similar to the Iraqi model: outright withdrawal of foreign troops and national self-reliance on security issues. Therefore, Iran welcomes NATOʹs drawback from Afghanistan in 2014 and implicitly cooperates with the West in Afghanistan for viable and indigenous security.