مقايسه‌ي روش‌هاي برآورد براي ناحيه‌هاي كوچك در برآورد نرخ بي‌كاري

نياز به ارايه‌ي برآوردهايي براي ناحيه‌هاي كوچك به‌خصوص در طرح‌هاي خانواري مركز آمار ايران، با توجه به بار پاسخگو و هزينه‌ي سنگين اين طرح‌ها به‌سرعت رو به رشد است. اما چالش اساسي مركز آمار ايران در استفاده از اين روش‌هاي سودمند، عدم دسترسي به متغيرهاي كمكي مناسب در فاصله‌ي بين دو سرشماري عمومي نفوس و مسكن است. در اين مقاله با استفاده از نمونه‌هاي تكراري كه از فايل سرشماري عمومي نفوس و مسكن 1375 انتخاب شده است، ضمن بررسي چند روش شناخته‌شده‌ي برآورد براي ناحيه‌هاي كوچك و تاثير كهنگي اطلاعات كمكي بر هر يك از آن‌ها، پيشنهاد مي‌شود كه به‌منظور استفاده‌ي بهينه از اين روش‌ها يك مقدار ثابت به‌عنوان مينيمم اندازه‌ي نمونه در ناحيه‌هاي كوچك در نظر گرفته شود. همچنين با استفاده از معيارهاي مختلف، روش‌هاي برگزيده‌ از بين روش‌هاي مورد بررسي معرفي مي‌شوند.