لونيّات ابن خفاجه الاندلسي

رنگ يكي از بارزترين عناصر موجود در طبيعت پييرامون ماست. انسان ها از قديم رنگ را در ساخت لباس و ابزار و آلات منازل خود به كار مي بردند. و شعرا نيز سروده هاي خود را با رنگ هاي موجود در طبيعت مزيّن مي كردند. شعر عربي در سرزمين اندلس به سبب رشد وشكوفايي فرهنگ وادبيات، دركنار طبيعت زيبا و دلفريب آن از پيشرفت وشكوفايي چشم گيري برخوردار بود. در ميان شعراي آندلس ابن خفاجه از شهرت بيشتري در وصف طبيعت بهره مند گرديد. به همين دليل استفاده از رنگ در ديوانش بيشتر از ديگر شعراي معاصرش مي باشد. ابن خفاجه با بهره مندي از دقت نظر واحساس عميق وزيبايي شناسي خود توانسته است در وصف طبيعت به زيبايي از رنگهاي مختلف استفاده نمايد. بارزترين شاهد اثبات اين مدعا، وجود قصايد بسياري است كه شاعر خود را ملزم به استفاده مكرر از رنگ ها نموده است، تا جايي كه ما را بر آن داشت كه اين نوع قصايد را به پيروي از خمريات وطرديات و زهديات «لونيات» بناميم.

Colors are amony the most salient natural elements in our environment. People have used colors in their clothes, home appliances and the tools which they use since ancient times. Poets, too, have laced their poems with colors found in nature. Arabic poetry in Andalusia has enjoyed great positive developmrnts in the context of the beautiful nature in this land. Among Andalucian poets, Ibn Khafaja is more famous than others for describing nature. Hence there are more uses o colors in his poetry collection than other poets. He has used his perceptiveness, deep feelings and sense of beauty to artistically integrate colors in his description of nature. The best witness to this claim is the many odes in which the poet frequently uses colors; so much so that these researchers were convinced to label these odes as “ color poetry”.