شعريّه التكوين البديعيّلدي عبد القاهر الجرجانيّ

اين پژوهش گامي كوچك در بررسي ميراث عظيم بلاغت عربي است كه به منظور نقد وبررسي در پرتو تحقيقات جديد انجام مي گيرد. شايد منصفانه باشد كه فن بديع در آاثر عبدالقاهر جرجاني مورد بررسي وتحقيق قرار گيرد. بويژه آنكه در پژوهش هاي فراواني كه به تلاش هاي عبدالقاهر پرداخته اند وي چندان مورد توجه قرار نگرفته است. لذا اين كار تلاشي است براي بيان روش عبدالقاهر در بررسي نمادهاي ساختاري بديع وآگاهي از علم بلاغت عربي وجنبه هاي شعري آن والبته با تكيه بر نظريه ي «سرودن شعر» كه بر اساس آن مي توان به چگونگي تكوين آثار بديعي پي برد.

This study, which is done in the light of modern research, is a small step in exploring the great heritage of Arabic rhetoric. It may be quite appropriate to explore rhetorical techniques in the work of ʹAbd al- Qahir al-Jurjani, particularly because he has been neglected in many pieces of research on rhetoric. This article is an attempt for describing ʹAbd al- Qahir’s approach in investigating novel rhetorical techniques and creative use of figures of meaning and tropes in Arabic poetry based on “composition theory”.