The Impact of Recasts on the Syntactic Accuracy of Iranian EFL University Students’ Oral Discourse

يكي از مهمترين موضوعات مورد بحث در بين محققان در زمينه فراگيري زبان دوم بررسي ميزان توجه معلم يا زبان آموز به قواعد زباني است. با وجود اين يكي از متغير هاي مربوط به اين موضوع كه ظاهرا كمتر مورد بررسي قرار گرفته است مقايسه ي تاثير انواع بازخورد بر صحت گفتاري شركت كنندگان در تحقيق مي باشد. اخيرا بررسي تاثير مثبت استفاده از ري كست به عنوان بازخورد اصلاحي در كلاس ها به موضوع بحث انگيز ي تبديل شده است. تحقيق حاضر به بررسي تاثير ري كست در مقايسه با تدريس بدون استفاده از ري كست بر صحت گفتاري دانشجويان پرداخته است. يكصد و نه دانشجوي مرد و زن رشته ي مترجمي زبان انگليسي در دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي در تحقيق شركت كردند. آنها در كلاس هاي گفت و شنود حضور داشتند. فراگيران در گروه آزمايش به مدت ده جلسه بازخورد اصلاحي ري كست را در مقابل خطاهاي دستوري دربافت كردند.درحاليكه گروه كنترل هيچ نوع ري كستي دريافت نكردند.در جلسه ي دوازدهم پس آزمون اجرا شد .معلم موضوعي را مطرح كرد و فراگيران حدود شصت ثانيه در مورد آن صحبت كردند. حدود 6540 ثانيه از گفتار شركت كنندگان ضبط شد. بررسي و تحليل اطلاعات بدست آمده نشان داد كه گروه ري كست بهتر از گروه بدون ري كست عمل كرده است. در واقع استفاده از ري كست در كاهش فراواني خطا ها ي نحوي در گفتار دانشجويان موثر بوده است.

Among the major issues raised by classroom SLA researchers is the debate on the degree to which teacher’s or learner’s attention should be directed to linguistic features. However, one of the relevant variables in corrective feedback studies which seem to be less operationalized is the differential impact of different types of feedback on the accuracy of the oral performance of the participants. The merits of recasts as one type of feedback commonly used in the classroom have turned to be a controversial issue. The present study examined the impact of recasts in comparison to no-recast on the syntactic accuracy of Iranian EFL university students’ oral discourse. One hundred and nine male and female students majoring in English Language Translation at Islamic Azad University (Central Tehran Branch) took part in the study. The participants were attending the listening and speaking classes. Ten sessions were devoted to the treatment of the experimental group (n=54) who received recasts as feedback to syntactic errors. The control group (n=55), received no recast. A posttest was administered in the 12th session. The teachers introduced a topic and the participants were required to talk about it in 60 seconds. A total of 6540 seconds of the participants’ oral performance were observed and recorded. Analysis of individual participants’ oral data revealed that the recast group outperformed the no-recast group. In other words, recasts were effective in reducing the frequency of syntactic errors of participants’ oral discourse.