مبادي تعليم العربيه: الاسهامات الممكنه للمقاربات الحديثه

در اين جستار، هدف ما ارايه مباني آموزش زبان عربي در پرتو زبان پژوهي غربي نوين است، كه در افق آن مباحث آموزش زبان عربي از پژوهش هاي تاريخي آغاز شده، و با فراتر رفتن از بررسي صرف قواعد زبان، به شيوه هاي يادگيري و فرايند تعامل دوسويه در آن مي پردازد. اين پژوهش براي تحقق هدف بالا به بررسي روش هاي كاركرد دوسويه و پويايي در كاربرد زبان همت مي گمارد، تا از اين طريق بستر آموزش زبان از چارچوب كلاس درس فراتر رفته، همه فضاي اجتماعي را فراگيرد. ما مباني اين آموزش نوين به شيوه غربي را باز مي نماييم تا در رفع كاستي هاي آموزش زبان سنتي در حيطه زبان عربي گامي برداشته باشيم

The purpose of this paper is to review the principles of teaching Arabic according to contemporary approaches of teaching second and foreign languages in the West. It explores the possibility of benefitting from these approaches to enrich Arabic teaching practice. The paper follows the evolution of language teaching approaches from basing instruction on syntactic knowledge up to acquiring the ability to use the language collaboratively, interactively, and communicatively. It closely examines the communicative approach, particularly one of its components, the interaction perspective. This perspective focuses on using authentic language, not only within the confines of the classroom, but also in social settings