Which OIC countries are catching up? Time Series Evidences with Multiple Structural Breaks

در اين مقاله، فرضيه همگرايي درآمد سرانه در كشورهاي منتخب عضو سازمان كنفرانس اسلامي طي دوره 2008-1960 بررسي شده‏است. بدين منظور از مدل‏هاي سري زماني و آزمو ن ريشه واحد تك متغيره با شكست‏هاي ساختاري متعدد كياتوسكي- فيليپس- اشميت- شين (آزمون ريشه واحد كرين سيلوستره و همكاران (2005)) استفاده شده‏است. يافته‏ها نشان مي‏دهند كه بيشتر كشورهاي عضو سازمان كنفرانس اسلامي نتوانسته‏اند خود را به اقتصاد امريكا نزديك تر كنند. اگرچه در برخي از زير دوره‏ها به دليل شوك‏هاي مثبت در مبادله تجاري اين فرايند صورت گرفته‏است اما به دليل عدم زيرساخت‏هاي مناسب اين كشورها نتوانسته‏اند از اين فرصت‏ها براي فرار از اين بن‏بست عقب‏ماندگي استفاده نمايند.

In this paper, income per capita convergence hypothesis is tested in selected OIC countries. For this purpose, we use the time series model and univariate KPSS stationary test with multiple structural breaks (Carrion-i-Silvestre et al. (2005)) over the period 1950-2008. The results show that most OIC countries could not catch up toward USA. Although because of some positive term of trade shocks, they experienced catching up process in some sub- periods, they did not have appropriate infrastructure as, they could not use these opportunities and escape lag deadlock.