1713

بررسي روش‌هاي توليد تك‌جنس نر تيلاپياي سياه (Oreochromis niloticus) در شرايط آب لب‌شور بافق

بيطرف، احمد

مشايي، نسرين ، همكارطرح , سرسنگي‌علي‌آباد، حبيب ، همكارطرح , محمدي، محمد ، همكارطرح , عليزاده، مرتضي ، همكارطرح , رجبي‌پور، فرهاد ، همكارطرح , شريف‌روحاني، مصطفي ، همكارطرح

1391

وزارت ﺟﻬﺎد ﮐﺸﺎورزي - ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت، آﻣﻮزش و ﺗﺮوﯾﺞﮐﺸﺎورزي - ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻠﻮم ﺷﯿﻼﺗﯽ ﮐﺸﻮر

هدف از اين پژوهش كه دربرگيرنده 3 آزمايش جداگانه بود بررسي اثرات دزهاي مختلف هورمون آندروژنيك 17- آلفا متيل تستوسترون سنتتيك (MT) و تركيب آنتي‌آروماتاز لتروزول بصورت خوراكي، و اثر هورمون متيل داي هيدرو تستوسترون (MDHT) يا مستانولون بصورت غوطه وري بر نرسازي تيلاپياي نيل(Oreochromis niloticus) تحت شرايط پرورش در آب لب شور بافق بود. اين3 آزمايش هر يك دربرگيرنده 5 تيمار با 3 تكرار بود كه در آغاز هر آزمايش شمار 1725 لارو بطور تصادفي در 15 تكرار توزيع شد. طول دوره هر آزمايش 45 روز و ميانگين دما، شوري، pH و اكسيژن محلول در آب به ترتيب 9/26 سانتي‌گراد، 8 گرم در ليتر، 6/7 و 78/5 درصد بود. در آزمايش 1 تاثير هورمون MT در 3 تيمار آزمايشي مختلف دربرگيرنده 40، 60 و 100 ميلي‌گرم در كيلوگرم خوراك بررسي شد. بچه ماهيان تغذيه شده در گروه آزمايشي 1 ( سطح 40 ميلي گرم) صددرصد نرسازي شدند در حالي در گروه هاي آزمايشي 2 و 3 جمعيت نرها 7/99 و 2/96 درصد بود. از نظر آزمون دانكن ميانگين‌هاي وزن و طول كل بدن در گروه هاي مختلف در بيومتري 3 (آخرين بيومتري) با يكديگر تفاوت معني‌دار نداشتند اما در بيومتري 2 تنها در تيمار آزمايشي 1 بطور معني‌دار كمتر از ساير گروه ها بود(P<0.05) . از نظر آزمون مربع كاي (chi-square) ميزان بازماندگي در گروه‌هاي مختلف اين آزمايش داراي تفاوت معني‌دار بود(=31.166, P<0.05) كه ميزان آن درگروه آزمايشي 1 و 3 (به ترتيب 5/74 و 9/82 درصد) كمتر از گروه‌هاي آزمايشي 2 و تيمارهاي شاهد 1 و 2 (به ترتيب 3/84، 0/89 و 0/87 درصد) بود. در آزمايش 2 تاثير هورمون MDHT در 2 تيمار آزمايشي گوناگون (غوطه‌وري 1 بار در روز 10 ، و غوطه‌وري2 بار روزهاي 10 و 14 پس از لقاح در محلول آبي 1800 ميكروگرم در ليتر MDHT) به مدت 4 ساعت بررسي شد. ميزان نرسازي در تيمارهاي آزمايشي 1 و 2 به ترتيب 0/80 و 9/91 درصد بود. از نظر آزمون دانكن بين ميانگين‌هاي وزن زنده و طول كل بدن بين تيمارها در بيومتري 2 تفاوت معني‌دار وجود نداشت اما تنها براي ميانگين هاي طول كل بدن در بيومتري3 تفاوت معني‌دار بود (P<0.05) بطوريكه بيشترين ميانگين در تيمار شاهد 1 و آزمايشي 1 و كمترين آن در تيمار آزمايشي 2 ديده شد. ميزان بازماندگي در گروه‌هاي مختلف اين آزمايش از نظر آزمون مربع كاي داراي تفاوت معني‌دار بود (=15.165, P<0.05) كه ميزان آن درگروه‌هاي آزمايشي 1 و شاهد 2 و 3 (به ترتيب 9/89، 4/86 و 9/89 درصد) بيشتر از گروه‌هاي آزمايشي 2 و شاهد 1 ( به ترتيب 0/82 و 3/82 درصد) بود. در آزمايش3 كه تاثير تركيب آنتي‌آروماتاز لتروزول در 3 تيمار آزمايشي مختلف با سطوح 200، 300 و 400 ميلي‌گرم در كيلوگرم خوراك بررسي شد بچه ماهيان در گروه آزمايشي 3 ( سطح 400 ميلي‌گرم) صددرصد نرسازي شدند در حالي كه اين نسبت‌ها در گروه‌هاي آزمايشي 1 و 2 به ترتيب0/99 و 6/99 درصد بود. از نظر آزمون دانكن بين ميانگين‌هاي وزن زنده و طول كل بدن در تيمارهاي شاهد و آزمايشي در 2 بيومتري انجام شده 2 و 3 تفاوت معني‌دار وجود داشت (P<0.05) كه بيشترين مقدار در تيمار شاهد 2 و كمترين مقدار در تيمار آزمايشي 2 ديده شد. ميزان بازماندگي در اين آزمايش از نظر آزمون مربع كاي در گروه‌هاي گوناگون داراي تفاوت معني‌دار بود (=41.119, P<0.05) كه كمترين مقداردرگروه آزمايشي 2 (5/76 درصد) ديده شد. شايان توجه اينكه نسبت‌هاي جنسي افراد نر و ماده در درون گروه‌هاي شاهد در هر 3 آزمايش از نظر آزمون مربع كاي با يكديگر تفاوت معني‌دار نداشت. بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، تحت شرايط آب لب شور ايستگاه بافق، بهره برداري از هورمون MT و آنتي‌آروماتاز لتروزول بصورت خوراكي براي تهيه جمعيت تك‌جنس تيلاپياي نيل (O. niloticus) به منظور ارائه به مزارع پرورشي و نيز كنترل تكثير در جهت اهداف زيست محيطي پس از مطالعات تكميلي و رعايت كليه موارد احتياطي قابل توصيه است. با اين وجود، براي بهره‌گيري از آنتي‌آروماتازها ( بويژه لتروزول به علت محدوديت تحقيق در منابع موجود) به پژوهش‌هاي تكميلي بيشتري نياز است.

‭This study was aimed to investigate the effects of different doses of two hormones and an anti-aromatase, i.e. 17 methyl testosterone (MT), methyl di hydrotestosterone (MDHT) or mestanolone and letozole in masculinization of Nile tilapia (Oreochromis niloticus) under the condition of brackish water in Bafgh station situated in Yazd province in center of Iran. Each experiment in this study was consisted of 5 treaments with 3 replicates each. A number of 1725 larvaes was distributed randomly among 15 replicates at the beginning of each experiment. Each experiment lasted 45 days and the larvaes were reared in aerated flow-through pots and fiberglass tanks filled with brackish water. The averages for temperature, salinity, pH and dissolved oxygen of water were 26.9 , 8 g/l, 7.6 and 5.78% respectively during this study. In experiment 1, three different doses of 40, 60 and 100 mg MT/k of feed were fed to different groups of 7 day post fertilization (dpf) larvaes for 45 days from the beginning of the experiment. The results showed that the larvaes in 40 mg group were 100 percent masculinized based on squash test performed at the end of the experiment but masculinization rates of those in 60 and 100 mg groups were 99.7 and 96.2 perecent respectively. Based on Dunkan test, total body length and weight averages measured in biometry 3 (at the end of the experiment) were not significantly different among groups but in biometry 2 (30 days after the beginning of experiment), they were significantly lesser only in 40 mg group (P<0.05). There was significant differences in survival rate of different groups of larvaes in this experiment based on chi-square test ( =31.166, P<0.05) and the values in 40 and 100 mg groups (74.5 and 82.9% respectively) were lesser than those in 60 mg, control 1 and control 2 groups (84.3, 89.0 and 87.0 respectively). In experiment 2, masculinization rates of two different groups of larvaes immersed in 1800 g MDHT/liter once in 10dpf and twice in 10 and 14dpf were 80.0 and 91.9 percent respectively. There were no significant differences in total body length and weight averages measured in biometry 2 between different groups but significant differences were observed in total body length only in biometry 3 (P<0.05) where the highest values occurred in experiment 1 and control 1 groups and the lowest one in experiment 2. Significant differences observed in survival rate of different groups of larvaes in this experiment based on chi-square test ( =15.165, P<0.05) and the rates in experiment 1, control 2 and 3 groups (89.9, 86.4 and 89.9% respectively) were higher than those in experiment 2 and control 1 groups (82.0 and 82.3 respectively). In experiment 3, three different doses of anti-aromatse letrozole (200, 300 and 400 mg/k feed) were fed to different groups of 7 day post fertilization (dpf) larvaes for 45 days from the beginning of the experiment. The larvaes in 400 group .were all masculinized whereas the masculinization rates in 200 and 300 mg groups were 99.0 and 99.6% respectively. There were significant differences in total body length and weight averages measured in biometry 2 and 3 among groups in this experiment (P<0.05) where the highest and the lowest values occurred in control 2 and experime2 groups respectively. Based on chi-square, the survival rate of different groups was significantly different ( =41.119, P<0.05) and the lowest rate occurred in experiment 2 group. No significant differences observed in gender ratios whithin all control groups in this study based on chi-square test. According to the findings aquired under the condition of brackish water at the present study, it would be potentially recommended to use MT and letrozole for the production of all male polpulations of Nile tilapia fish in order to provide fish farmers with no harmful environmental impacts on water sources in rivers and seas which occured due to the uncontroled breeding of tilapia. However, more research is needed to draw firm conclusions to use hormones and in especial anti-aromase letrozole because of the shortage of sufficient data in current references.

ايستگاه بافق , آب ‌لب ‌شور , طول كل بدن , تك جنس نر , افزايش وزن , مستانولون , تيلاپياي نيل , 17- آلفا متيل تستوسترون , متيل داي‌هيدروتستوسترون

تهران ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻠﻮم ﺷﯿﻼﺗﯽ ﮐﺸﻮر

مصور (رنگي)، جدول، نمودار

موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور 40913