چكيده فارسي :
توسعه آبزي پروري بدون توجه به اصول امنيت زيستي و مديريت بهداشتي مزارع و انتقال ماهيان بين مزارع كشور مي تواند به گسترش بيماري ها منجر گردد. بويژه ماهيان زينتي و قرمز كه در حجم و تعداد اندك قابليت جابجايي را دارند اين مساله را تشديد مي كنند. بر اساس آمار ، استان گيلان، رتبه اول توليد ماهي قرمز و رتبه دوم پرورش ماهيان زينتي را در كشور به خود اختصاص داده است (سالنامه آماري سازمان شيلات ايران، 1397 و معاونت آبزي پروري شيلات گيلان، 1398) اما گزارش هاي متعددي از تلفات ماهيان قرمز در دست است و تعدادي از پرورش دهندگان از طريق اداره كل شيلات استان گيلان، متقاضي بررسي وضعيت بهداشتي مزارع خود شده اند. در اين پژوهش عوامل انگلي، باكتريايي و ويروسي در 4 مزرعه بزرگ پرورش ماهي قرمز در استان گيلان كه براي همكاري داوطلب شدند مورد بررسي قرار گرفت. نمونه برداري بصورت فصلي و انتخابي انجام شد و ماهيان بطور زنده به آزمايشگاه منتقل شدند. عوامل باكتريايي به روش افتراقي و بيوشيميايي جداسازي وشناسايي شدند و بيماري هاي ويروسي ويرمي بهاره كپور(SVC ) و بيماري هرپس ويروسي ماهي كوي(KHV) كه بيماري هاي مسري لازم الاخطار هستند (OIE, 2019) به روش كشت سلولي، PCR، RT-PCR و آنتي بادي درخشان غير مستقيم بررسي شدند. به منظور بررسي هاي ويروس شناسي، نمونه برداري از اندامهاي داخلي شامل كليه و طحال انجام شد و هوموژن بافت هاي هدف پس از گذراندن از فيلتر 45/0 ميكرون بر روي تيره سلولي EPC تلقيح گرديد تا در صورت مشاهده اثرات آسيب سلولي مراحل تاييد تشخيص ويرمي بهاره كپور به كمك روشهاي آنتي بادي درخشان، RT-PCR انجام شود و تشخيص هرپس ويروس ماهي كوي به روش PCR بافتهاي هدف انجام شد. رنگ آب در استخرهاي مختلف تفاوت داشته و ازكاملا شفاف تا سبز زيتوني متفاوت بود كه نشان از اختلاف مديريت كلي پرورش از جمله مديريت كيفيت آب مي باشد. حداقل عمق قابل مشاهده با صفحه سكشي يا سكچي يا سشي ديسك (Secchi disk ) در مزارع مورد مطالعه 30 تا 40 سانتي متر بود. استخر هايي كه از چاه نيمه عميق يا عميق به عنوان منبع آبي استفاده مي كردند در مقايسه با آنها كه از آب كانال و رودخانه بهره مند بودند تلفات بسيار كمتري داشتند. از ماهيان مورد مطالعه 12 گونه انگل مختلف شناسائي شد. از گروه مژه داران چهار گونه Trichodina sp.، Ichthyophthirius multifiliis، Chilodonella sp. و Apiosoma sp. ؛ از ديژن ها يك گونه Diplostomum spathaceum ؛ از سخت پوستان انگل Lernaea cyprinacea و از مونوژن ها پنج گونه داكتيلوژيروس D. anchoratus, D.vastator, D.intermedius, D.formosus, D.baueri و يك گونه ژيروداكتيلوس G.kobayashi از اين ماهيان شناسائي شد. آلودگي به مونوژن ها در اغلب كارگاههائي كه تلفات داشتند بطور معني داري بيشتر از ساير كارگاهها بود(05/0>p). همچنين شدت آلودگي به G.kobayashi ، تريكودينا و نيز تراكم جلبك هاي اوگلنوفيسه در دستگاه گوارش ماهيان مزارع واجد تلفات بيشتر بود. آزمايشات باكتري شناسي نشان داد جدايه هاي جداسازي شده از ماهي قرمز و آب استخر در فصول مختلف سال شامل Enterobacteriaceae، Pseodomonas sp.، .sp Aeromonas Sterptococcus sp. ، Vibrio sp،sp. Micobacterium بودند. بيشترين و كمترين درصد فراواني باكتري در ماهي، بترتيب متعلق به جنس سودوموناس (6/33%) و استرپتوكوكوس (3/7%) بود .
نتايج آزمايشات كشت سلولي، آنتي بادي درخشان غير مستقيم و PCR و RT-PCR حاكي از عدم وجود رابدو ويروس كارپيو و هرپس ويروس كوي در نمونه هاي مورد آزمايش بود. به اين ترتيب كه در PCR دستي باند bp 470 مربوط به SVCV و باند bp 292 مربوط به KHV در هيچيك از نمونه ها تاييد نشد. با توجه به نتايج تحقيق به نظر مي رسد كه عوامل غير ويروسي مانند مديريت آب و تغذيه و بروز بيماري هاي باكتريايي و شيوع برخي انگلها به عنوان علت اوليه تلفات دوره اي و شبانه ماهيان قرمز در برخي مزارع مورد آزمايش است و با مديريت بهداشتي مزارع قابل كنترل و پيشگيري مي باشد.
چكيده انگليسي :
The development of aquaculture, regardless of the principles of biosecurity and health management of farms and the transfer of fishes between farms in the country, can lead to the spread of diseases. Especially ornamental and Goldfish, which can transfer in small numbers and volume, exacerbate this problem. According to statistics, Gilan province has the first rank of Goldfish production and the second rank of ornamental fish breeding in the country (Statistical Yearbook of the Iranian Fisheries Organization, 1397 and Gilan Fisheries Aquaculture Deputy, 1398), but there were several reports of Goldfish mortalities so a number of goldfish farmers offer to investigate the health status of their farms eith cooperation of the General Directorate of Fisheries of Gilan Province.
In this study, parasitic, bacterial and viral agents were investigated in 4 large farms of goldfish in Gilan province that volunteered for cooperation. Sampling was performed seasonally and selectively, and the fish were transported live to the laboratory. Bacterial agents were isolated and identified by differential and biochemical methods and spring viremia of carp (SVC) and Koi herpes virus (KHV), which are notifiable diseases (OIE, 2019), were investigated by cell culture, PCR, RT-PCR and indirect fluorescent antibody test. For virological studies, internal organ sampling, including kidney and spleen, was performed, and the homogenate of the target tissues was inoculated on the EPC cell line after passing the 0.45 μm filter to observe the cytopathic effects. The confirmation of the SVC was performed by RT-PCR and IFAT methods, and the diagnosis of Koi herpes virus was performed by PCR of target tissues.
The color of the water in different pools varied from completely clear to dark green, indicating a difference in the overall management of farm, including water quality management. The minimum visible depth with a Secchi disk in the studied fields was 30 cm to 40 cm. Pools that used a semi-deep or deep well as a water source had much less mortality than those that used river water.
12 parasite species were recovered from the studied goldfish. Parasitofauna consisted of four ciliated protozoans: Trichodina sp. ، Ichthiophthirius multifiliis, Chilodonella sp and Apiosoma sp.; one digenean trematodes Diplostomum spathaceum; one crustacean Lernaea cyprinacea and six monogenean trematodes; Dactylogyrus anchoratus, Dactylogyrus vastator, Dactylogyrus formosus, Dactylogyrus intermedius, Dactylogyrus baueri and Gyrodactylus kobayashi. Infestation to monogenean in most of the farm by mortalities were significantly higher than the other ones (p<0.05). Also the intensity of G.kobayashi, Trichodina sp. and also the density of Uglenophyce algae in the gastrointestinal tract of the fish were higher in the farms which has mortality reports.
Bacteriological experiments showed that bacterial isolates from goldfish and pool water were included Enterobacteriaceae, Pseodomonas sp., .Sp Aeromonas Sterptococcus sp., Vibrio sp, sp. and Micobacterium in different seasons of the year. The highest and lowest abundance of bacteria in Goldfish belonged to the genus Pseudomonas (33.6%) and Streptococcus (7.3%), respectively.
The results of cell culture, indirect florescent antibody test and PCR and RT-PCR indicated that there was not SVC and KHV virions. Also SVC RNA and koi herpes virus DNA were not detected in the samples. In the conventional PCR, the 470 bp band of SVCV and the 292bp band of KHV were not confirmed in any of the samples. According to the results, non-viral factors are considered as the primary cause of periodic and nocturnal losses of goldfish in some farms and can be controlled and prevented with the health management of farms.
كليدواژه :
ويرمي بهاره كپور , هرپس ويروس كوي , ماهي قرمز , وضعيت بهداشتي
