شماره ركورد :
303
عنوان :
مطالعه پرورش گوشتي فيلماهي (Huso huso) با استفاده از جيره هاي مختلف غذايي
شرح پديد آور/مجري (مجريان) طرح :
محسني، محمود
شناسه هاي افزوده :
پوركاظمي، محمد ، همكارطرح , فلاحي كپورچالي، مريم ، همكارطرح , سپهداري، ابوالفضل ، همكارطرح , بهمني، محمود ، همكارطرح , شريفيان، منصور ، همكارطرح , حسني، ميرحامد ، همكارطرح , كاظمي، رضوان ا.. ، همكارطرح , حلاجيان، علي ، همكارطرح , صالحي، مريم ، همكارطرح
سال نشر :
1395
تنالگان :
سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
چكيده فارسي :
به منظور بهينه سازي جيره غذايي در پرورش گوشتي فيلماهي پرورشي، چهار آزمايش رشد بشرح زير طراحي و اجرا گرديد: آزمايش اول: امكان جايگزيني كنجاله سويا بجاي پودر ماهي به منظور كاهش هزينه توليد، در فيلماهيان اوزان 8 تا 300 گرم و 300 تا 1000 گرم در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي متعادل بررسي شد. بدين منظور 6 جيره غذايي حاوي (45 درصد پروتئين خام و1/20 مگاژول انرژي خام در هر كيلوگرم) با سطوح مختلف جايگزيني كنجاله سويا (5، 10، 15، 20 و 25 درصد) به جاي پودر ماهي توليد و بمدت 231 روز به ماهيان مورد بررسي خورانده شد. در فيلماهيان اوزان 8 تا 300 گرم، ضريب تبديل غذا تا سطح20 درصد جايگزيني اختلاف معني داري با تيمار شاهد نداشت، اما افزايش كنجاله سويا بيش از 15 درصد موجب كاهش وزن نهايي و در سطوح 20 و 25 درصد موجب كاهش ضريب رشد ويژه گرديد (05/0 P≤). در فيلماهيان اوزان 300 تا 1000 گرم، اختلاف معني دار آماري در وزن نهايي، ضريب رشد ويژه و ضريب تبديل غذاي ماهيان در سطوح جايگزيني0، 5، 10، 15 و20 درصد مشاهده نگرديد، اما با جايگزين نمودن20 و 25 درصد كنجاله سويا بجاي پودر ماهي شاخصهاي فوق بطور معني داري كاهش يافت (05/0 P≤). مي توان اذعان نمود كه در اوزان8 تا 300 گرم جايگزين نمودن تا 15 درصد و اوزان300 تا 1000 گرم جايگزين نمودن 25 درصد كنجاله سويا بدون جايگزيني اسيدهاي آمينه ليزين و متيونين بجاي پودر ماهي در جيره غذايي فيلماهي امكان پذيراست.
چكيده انگليسي :
به منظور بهينه سازي جيره غذايي در پرورش گوشتي فيلماهي پرورشي، چهار آزمايش رشد بشرح زير طراحي و اجرا گرديد: آزمايش اول: امكان جايگزيني كنجاله سويا بجاي پودر ماهي به منظور كاهش هزينه توليد، در فيلماهيان اوزان 8 تا 300 گرم و 300 تا 1000 گرم در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي متعادل بررسي شد. بدين منظور 6 جيره غذايي حاوي (45 درصد پروتئين خام و1/20 مگاژول انرژي خام در هر كيلوگرم) با سطوح مختلف جايگزيني كنجاله سويا (5، 10، 15، 20 و 25 درصد) به جاي پودر ماهي توليد و بمدت 231 روز به ماهيان مورد بررسي خورانده شد. در فيلماهيان اوزان 8 تا 300 گرم، ضريب تبديل غذا تا سطح20 درصد جايگزيني اختلاف معني داري با تيمار شاهد نداشت، اما افزايش كنجاله سويا بيش از 15 درصد موجب كاهش وزن نهايي و در سطوح 20 و 25 درصد موجب كاهش ضريب رشد ويژه گرديد (05/0 P≤). در فيلماهيان اوزان 300 تا 1000 گرم، اختلاف معني دار آماري در وزن نهايي، ضريب رشد ويژه و ضريب تبديل غذاي ماهيان در سطوح جايگزيني0، 5، 10، 15 و20 درصد مشاهده نگرديد، اما با جايگزين نمودن20 و 25 درصد كنجاله سويا بجاي پودر ماهي شاخصهاي فوق بطور معني داري كاهش يافت (05/0 P≤). مي توان اذعان نمود كه در اوزان8 تا 300 گرم جايگزين نمودن تا 15 درصد و اوزان300 تا 1000 گرم جايگزين نمودن 25 درصد كنجاله سويا بدون جايگزيني اسيدهاي آمينه ليزين و متيونين بجاي پودر ماهي در جيره غذايي فيلماهي امكان پذيراست. آزمايش دوم: در يك طرح فاكتوريل تاثيرنسبتهاي مختلف لايزين و ال- كارنتين افزوده شده به جيره (75/0 ، 5/1، 25/2 و3 درصد/جيره) و(300 و600 ميليگرم در كيلوگرم جيره) بر روند رشد و تركيب لاشه فيلماهيان 23 گرمي بمدت 10 هفته بررسي شد. بررسي سطوح مستقل نشاندهنده تاثير معني دار لايزين و ال - كارنتين جيره بر شاخصهاي رشد و ضريب تبديل غذاي ماهيان بود. بررسي نتايج حاضر نشان داد كه ماهيان تغذيه شده با جيره محتوي 3 درصد لايزين و 600 ميلي گرم ال- كارنتين از روند رشد، كارايي غذا و نسبت بازده پروتئين بالاتري نسبت به ماهيان تيمار شاهد برخوردار بودند (05/0 P≤). اختلاف معني داري در شاخصهاي گلوكز، كلسترول و هموگلوبين ماهيان تغذيه شده با جيره هاي حاوي نسبتهاي مختلف لايزين و الكارنتين 300 ميلي گرم مشاهده نشد، اما هموگلوبين پلاسما در ماهيان تغذيه شده از جيره حاوي 25/2 درصد لايزين و600 ميليگرم ال- كارنتين به طور معني داري از تيمار شاهد بالاتر بود (05/0 P≤). با توجه به نتايج بررسي حاضر اذعان دارد كه افزودن 25/2 -3 درصد لايزين و 600 ميلي گرم ال- كارنتين تاثير مثبتي بر شاخصهاي رشد و شاخصهاي خوني فيلماهيان اوزان 300 - 8 گرم دارد. آزمايش سوم: تاثير سطوح مختلف متيونين (5/0، 1، 5/1 و 2 درصد)، بتافين (5/0، 1، 5/1 و 2 درصد) و نسبتهاي مساوي متيونين به بتافين (5/0 : 5 /0، 1 :1، 5/1 : 5/1 و2 : 2 درصد جيره) بعنوان يك ماده جاذب بر روند رشد، كارايي غذا، تركيب لاشه و شاخصهاي خوني (سه تكرار در هر تيمار) بمدت 10 هفته در فيلماهي 23 گرمي طراحي و اجرا گرديد. سطوح متيونين و بتافين بر شاخصهاي رشد، مصرف غذا و احشا نسبت به تيمار شاهد داراي اختلاف معني دار آماري نبود (05/0≥ P). مقادير هموگلوبين خون ماهيان تغذيه شده از جيره شاهد و به فاصله كمي از آن ماهيان تغذيه شده از جيرههاي 1 و 5/1 درصد متيونين، بالاتر از ماهياني بود كه از سطوح ديگر متيونين و بتافين تغذيه نموده بودند (05/0 P≤). مخلوط متيونين و بتافين اضافه شده به جيره تاثير معني داري بر ضريب تبديل غذايي ماهيان داشت، بطوريكه ماهيان تغذيه شده با جيره محتوي نسبت 2 : 2 درصد متيونين/ بتافين، از ضريب تبديل غذايي كمتري نسبت به تيمار شاهد برخوردار بودند (05/0 P≤). نتايج به دست آمده از تركيب بيوشيميايي بدن ماهيان بر اين نكته اذعان داشت كه لاشه ماهيان تغذيه شده نموده از جيره هاي محتوي نسبت مساوي 5/1 درصد متيونين و بتافين از كيفيت مطلوبتري برخوردار بودند (05/0 P≤). با توجه به نتايج فوق ميتوان گفت، افزودن مخلوطي از متيونين و بتافين به نسبت مساوي بميزان 5/1 درصد به جيره موجب بهبود معني دار كارايي رشد، ضريب تبديل غذا و پروتئين لاشه در فيلماهيان اوزان 8 تا 300 گرم ميگردد. آزمايش چهارم: آزمايش رشدي به منظور بررسي اثر سطوح مختلف ال كارنتين جيره غذايي (50، 150، 350، 650، 950، 1250 ميلي گرم ال- كارنتين در هر كيلوگرم غذا) بر عملكرد رشد، تركيب لاشه و وضعيت آنتي اكسيدانت در فيلماهي (Huso huso) جوان پرورشي (6/15±1247 گرم، ميانگين± انحراف معيار) طراحي و انجام شد. ماهيان در 18 وان فايبرگلاس (10 عدد ماهي در هر وان) با يكي از 6 جيره غذايي به مدت 17 هفته تغذيه شدند. در پايان دوره پرورش، متوسط وزن كسب شده (WG)، كارايي غذا (FE)، ميزان كارايي پروتئين (PER) و ضريب چاقي ماهيان تغذيه شده با تيمار محتوي 350 ميلي گرم ال كارنتين در كيلوگرم جيره غذايي به ميزان قابل توجهي بالاتر از ماهياني بود كه از جيره هاي غذايي حاوي 50، 150،950 و 250 ميلي گرم ال كارنتين در كيلوگرم جيره غذايي استفاده نمودند (P<0.05). متوسط افزايش وزن، كارايي غذا، ميزان كالري پروتئين و ضريب چاقي در فيل ماهياني كه با 650 ميلي گرم در كيلوگرم 350 ميلي گرم در كيلوگرم در جيره غذايي تغذيه شده بودند به ميزان قابل توجهي بالاتر از ماهياني بود كه از 50، 950 و 1250 ميلي گرم جيره غذايي تغذيه شده بودند. پروتئين كل بدن و پروتئين ماهيچه با كاهش سطح ال كارنتين جيره تا 350 ميلي گرم در كيلوگرم به ميزان قابل ملاحظه اي بهبود يافت. مقادير پروتئين بافت ماهيچه و لاشه ماهيان تغذيه شده با جيره محتوي 350 ميلي گرم 350 ميلي گرم در كيلوگرم در كيلوگرم جيره بطور معني داري بهبود يافت. فعاليت هاي سوپر اكسيد دسيموتاز (SOD) و پراكسيداز گلوتاتيون (GPX) در كبد فيل ماهياني كه از جيره هاي حاوي 350 و 650 ميلي گرم در كيلو گرم ال كارنتين تغذيه كرده بودند به ميزان قابل توجهي بالاتر از ماهياني بود كه با جيره هاي حاوي 50، 950 و 1250 ميلي گرم ال كارنتين تغذيه شده بودند. با توجه به نتايج حاصله ميتوان اذعان نمود سطح ال- كارنتين در جيره به ميزان 350 ميلي گرم در كيلوگرم مي تواند باعث بهبود عملكرد رشد، مصرف غذا، صرفه جويي در مصرف پروتئين بوسيله منابع چربي (Protein sparing effects of lipid) ، كيفيت بافت ماهيچه و لاشه، سيستم دفاعي و آنتي اكسيدانت شود. واژههاي كليدي: فيلماهي، كنجاله سويا، جايگزيني، متيونين، لايزين، ال-كارنتين، شاخصهاي رشد، ضريب تبديل غذا، تركيب شيميايي لاشه، شاخصهاي خوني و وضعيت آنتي اكسيدانت Abstract Four experiments were conducted to study of production meat in reared beluga (Huso huso) with different diets. In the first experiment, A 19-week feeding trial was conducted to evaluate dehulled soybean meal (DHSM) as a fish meal (FM) replacer in juvenile beluga, of initial body weight 8.25 ± 0.08 g (mean ± SD) in triplicate groups, fed six isoenergetic (20.1 mJ kg-1) and isoproteic (45% crude protein) diets, resulting in 5%, 10%, 15%, 20% and 25% of fish meal protein being replaced by soybean protein. Growth performance was reduced significantly with the increasing of DHSM in the diets in the present study. In the next stage, triplicate groups of 315 fish averaging 300.25 ± 10.28 g (mean ± SD) were fed one of seven experimental diets for 14 weeks. Weight gain (WG), specific growth rate (SGR), feed effeciency (FE), protein efficiency of retio (PER) of fish fed 5%, 10% and 15% of soybean protein diets were significantly higher than those of fish fed 20%, 25% and 30% diets. Whole body protein, lipid, moisture content were unaffected among different treatments (P > 0.05). In the second experiment, A 2 × 4 factorial design was used to evaluate the dietary lysine and to determine the optimum dietary L-carnitine in sub-yearling beluga, reared in the indoor system. Twelve experimental diets were formulated and prepared to contain four lysine levels (0.75, 1.5, 2.25 and 4% diet) and two L-carnitine levels (300 and 600 mg/kg diet) at each lysine level. Fish averaging 23 ± 0.5 (mean±SD) were fed one of the experimental diets for 10 weeks. At the end of the experimental period, there were significant lysine and L-carnitine effects (P <0.05) on growth performance and feed conversation ratio (FCR). These results may indicate that, weight gain (WG), FCR and protein efficiency ratio (PER) in fish fed diet containing 3% lysine and 600 mg L-carnitine/kg diet were significantly higher than those of fish fed control diet (P < 0.05). There were no significan dietary lysine and L-carnitine effects on glucose, cholesterol and haemoglobin (Hb) concentration, of fish fed different levels of lysine with 300 mg L-carnitine/kg diet, however, Hb concentration in fish fed diet containing 2.25% lysine and 600 mg L-carnitine/kg diet were significantly higher than those of fish fed control diet (P < 0.05). These results may indicate that the optimum lysine and the L-carnitine levels could be 2.25-3% and 600 mg L-carnitine, respectively in begga (8-300 4g), based on growth performance, feed utilization and hematological parameters. In the thired experiment, a study was conducted to evaluate the effects of dietary betafine and metionine interaction on the growth, feed efficiency, carcass composition and hematological index in juvenile beluga. Thirteen diets were formulated to contain four dietary metionine levels (0.5, 1, 1.5 and 2%), betafine (0.5, 1, 1.5 and 2%) with equal ratio of metionine and betafine (0.5: 0.5, 1: 1, 1.5: 1.5 and 2: 2% diet) were fed to juvenile beluga (23± 0.5 g) in triplicate groups for 12 weeks in a indoor system. The results showed that no significant (P> 0.05) differences were found in growth performance and feed utilization among the dietary betafine and metionine concentrations in beluga. Hb concentration of fish fed control, 1 and 1.5% metionine were significantly higher than those of fish fed the other diets. FCR of fish was significantly improved by dietary metionine and betafine. FCR was lower (P < 0.05) in fish fed equal ratio of metionine and betafine (2: 2) diets than those in fish fed control diet. Based on above results, it is recommended that the diet for juvenile beluga, Huso huso (8-300g), should contain equal ratio of metionine and betafine (1.5: 1.5) diet, corresponding to 5.95 g/100 g of dietary protein for optimum growth, efficient feed utilization and whole-body protein content. A 17-week feeding trial was carried out to evaluate the effects of dietary L-carnitine level in beluga, Huso huso. A total of fish averaging 1247 ± 15.6 g (mean ± SD) were randomly distributed into 18 fibreglass tanks, and each tank holding 10 fish was then randomly assigned to one of three replicates of six diets with 50, 150, 350, 650, 950 and 1250 mg L-carnitine kg-1 diet. At the end of 17 weeks of feeding trial, average weight gain (WG), feed efficiency (FE), protein efficiency ratio (PER) and condition factor (CF) of fish fed 350 mg kg-1 diet were significantly (P < 0.05) higher than those of fish fed 50, 150, 950 and 1250 mg kg-1 diets. WG, FE, PER and CF of beluga fed 650 mg kg-1 diet were also significantly higher than those of fish fed 50, 950 and 1250 mg kg-1 diets. Whole body and muscle protein were significantly improved by the elevation of dietary L-carnitine level up to 350 mg kg-1. Liver superoxide dismutase and glutathione peroxidase activities of fish fed 350 and 650 mg kg _1 diets were significantly higher than those of fish fed 50, 950 and 1250 mg kg-1 diets. The dietary L-carnitine level of 350–650 mg kg-1 diet could improve growth performance, feed utilization, protein-sparing effects of lipid, antioxidant defence system and reproductive success. Polynomial regression of WG suggested that the optimum dietary L-carnitine level was 480 mg kg-1 diet. Therefore, these results may indicate that the optimum dietary L-carnitine could be higher than 350 but <650 mg kg-1 diet in beluga reared in intensive culture conditions.
كليدواژه :
مطالعه پرورش گوشتي فيلماهي , (Huso huso) , جيره هاي مختلف غذايي
اطلاعات نشر :
تهران موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
مشخصات ظاهري :
بخشي رنگي، جدول، مصور
فروست :
موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور 46873
كتابنامه :
كتابنامه: ص. 91- 102
موضوع :
تاس‌ ماهيان- تغذيه , تاس ماهيان- خوراك و خوراك رساني , تاس ماهيان- پرورش و تكثير
شماره :
3۷۴۲
شمارة كاتر :
م325م
ردة اصلي :
639
كليدواژه - جزئيات :
لينک به اين مدرک :
بازگشت