شماره ركورد :
399
عنوان :
بررسي تاثير جاذب هاي غذايي (متيونين، ليزين و آلانين) در رشد و بازماندگي لارو و بچه ماهي انگشت قد تاسماهي ايراني (Acipenser persicus)
شرح پديد آور/مجري (مجريان) طرح :
پورعلي فشتمي، حميدر
شناسه هاي افزوده :
غفله مرمضي، جاسم ، همكارطرح , يزداني ، محمدعلي ، همكارطرح , شكوريان، محمود ، همكارطرح , نظامي، احمد ، همكارطرح , يگانه، هوشنگ ، همكارطرح , حسني، ميرحامد ، همكارطرح , پژند، ذبيح اله ، همكارطرح , پيكران مانا، نعمت ، همكارطرح , صادقي راد، مرجان ، همكارطرح , پوردهقاني، محمد ، همكارطرح , يارمحمدي، مهتاب ، همكارطرح , حافظيه، محمود ، همكارطرح
سال نشر :
1395
تنالگان :
سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
چكيده فارسي :
اين پروژه با هدف افزايش رشد و بازماندگي لارو و بچه تاسماهي ايراني (Acipenser persicus) طي دوره سازگاري به غذاي دستي با استفاده از مكمل هاي اسيدهاي آمينه متيونين، لايزين و آلانين بعنوان جاذب هاي غذايي انجام شده است. تغذيه 3300 عدد لارو و 1500 عدد بچه تاسماهي ايراني به ترتيب با اوزن اوليه 09/0±4/0 و 3/0±8/1 گرم ( ميانگين ± انحراف از معيار) طي دوره سازگاري به غذاي دستي تحت شرايط پرورشي براي دو دوره 62 و 70 روزه طي دو سال در انستيتو تحقيقات بين المللي ماهيان خاوياري دكتر دادمان (موسسه تحقيقات بين المللي تاسماهيان درياي خزر) انجام شد. تيمارهاي غذايي شامل 9 جيره غذايي محتوي سطوح صفر، يك و سه درصد از سه اسيدآمينه مورد بررسي، با سه تكرار بود. بررسي اثر اسيدهاي آمينه در جيره هاي غذايي در طرح كاملاً تصادفي به روش فاكتوريل 3×3 انجام شد. علاوه بر جيره هاي غذايي فوق، جيره اي با 8/1±41 درصد پروتئين خام محتوي 50 درصد پروتئين گياهي مكمل شده با 3 درصد متيونين، لايزين و آلانين به منظور دستيابي به جيره مقرون به صرفه در آبزي پروري فرموله شد. ماهيان بطور تصادفي در 30 حوضچه 30 (مرحله لاروي) و 50 ليتري (مرحله بچه ماهي) مجهز به سيستم هوادهي و دبي آب 2/0 ليتر در ثانيه، توزيع شدند. نتايج آماري بدست آمده از وزن نهايي لاروتاسماهي ايراني، بالاترين وزن نهايي را در لارو تاسماهيان تغذيه شده با جيره حاوي سطوح 3 درصد متيونين و آلانين و يك درصد لايزين (M3L1A3 ) (3/0±5/7 گرم) نشان داد و همچنين اين تيمار با تمامي تيمارهاي مورد بررسي برتري معني دار آماري دارد(p≤0.05). به دنبال آن تيمار M1L1A3 حاوي يك درصد متيونين، يك درصد لايزين و سه درصد آلانين (0/1±1/6 گرم) با اختلاف معني-داري نسبت به ساير تيمارها در اولويت دوم از لحاظ عملكرد رشد قرار دارند(p≤0.05). تيمارهاي M1L1A1، M3L1A1، M3L3A1 ، M1L3A3، M3L3A3 در خصوص وزن نهايي لاروها مشابه يكديگر بوده ولي نسبت به تيمارهاي غذايي حاوي 50 درصد پروتئين گياهي (0/1±2/3 گرم) و بدون افزودني اسيدهاي آمينه (M0L0A0) (4/0±6/3 گرم) اختلاف معني¬دار آماري دارد(p≤0.05). بررسي آماري وزن نهايي ماهيان نشان داد كه دو تيمار M3L3A3 (محتوي 3درصد از هر سه اسيدآمينه مورد بررسي) (6/3±1/11 گرم) و M3L1A3 (محتوي3 درصد از دو اسيدآمينه متيونين و آلانين و يك درصد لايزين) (1/3±4/10 گرم) با تيمارهايM1L1A1 ، M1L3A1 ، M1L1A3 ،M0L0A0 (فاقد اسيدهاي آمينه افزوده شده) وتيمار غذايي با 50 درصد پروتئين گياهي (0/1±6/5 گرم) اختلاف معني دار آماري دارند ولي بين اين دو تيمار تفاوت معني دار آماري مشاهده نشد(p≥0.05). ادامه تجزيه واريانس يكطرفه وزن نهايي بچه تاسماهيان مشخص نمود كه تيمارهاي M1L1A1 (2/1±0/7 گرم)، M3L1A1 (6/1±6/8 گرم)، M1L3A1 (5/0±0/7 گرم)، M1L1A3 (0/1±6/6 گرم) با M0L0A0 (8/1±8/5 گرم) و جيره با 50 درصد پروتئين گياهي اختلاف معني دار آماري ندارد (p≥0.05). تجزيه واريانس يكطرفه طول كل بچه تاسماهيان حاكي از عدم اختلاف معني دار آماري بين تيمارها مي باشد(p≥0.05). حداكثر طول كل (6/1±12 سانتي متر)مربوط به تيمار M3L1A3 مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه با افزايش رشد بچه تاسماهيان ايراني، نياز آنها به اسيدهاي آمينه متيونين بيشتر مي شود. اين در حالي است كه اسيدهاي آمينه لايزين و آلانين در سازگاري بچه تاسماهيان ايراني به غذاي دستي در سطوح يك و 3 درصد اثرات رشدي يكساني نشان دادند ولي طي دوره سازگاري لارو تاسماهي ايراني به غذاي دستي در سطح 3 درصد برتري آماري داشته اند. بنابراين براساس يافته هاي اين مطالعه در خصوص لارو تاسماهيان ايراني، نياز لاروها طي دوره تغذيه از غذاي دستي به اسيدهاي آمينه لايزين و آلانين حداقل بيشتر از يك درصد مي¬باشد. اختلاف معني¬داري در درصد بازماندگي در تاسماهيان تغذيه شده دردو مرحله لاروي و بچه ماهي در كليه تيمارهاي غذايي مشاهده نگرديد.
چكيده انگليسي :
The objective of this study was to determine the influence of food attractants (methionine, lysine and alanine) on growth performance and survival rates of Acipenser percicus larvae and fingerlings during the acclimation period to the formulated diets. A total of 3300 Acipenser percicus larvae and 1500 Acipenser percicus fingerlings with the initial mean weights of 0.4±0.09 (mean±SD) and 1.8±0.3 (mean±SD) g, respectively were randomly distributed into 30 aerated plastic tanks of 30 L capacity for larval stage and 50 L capacity for fingerling stage provided with a water flow rate of 0.2 litre per second. This study was conducted at the International Sturgeon Research Institute for two periods of 62 and 70 days over two years. Nine iso-caloric diets were formulated to contain 0, 1 and 3 % of three amino acids methionine, lysine and alanine. In addition, a diet containing 50 % of plant protein supplemented with 3 % of methionine, lysine and alanine was also formulated to compare the effects of plant-protein-based diet with the experimental diets so as to prepare a cost-effective practical diet for this species. Fish were fed each of the ten experimental diets and a completely randomized design in a 3×3 factorial arrangement was used for the experiment. At the end of the feeding trial, final weight (7.5 ± 0.3 g) in Persian sturgeon larvae fed M3L1A3 diet (3% methionine and alanine and 1% lysine) was significantly higher than those of fish fed the other experimental diets (p≤0.05) and then M1L1A3 diet (1% methionine and lysine and 3% alanine) was significantly better (p≤0.05) than other experimental diets. There were no significant differences (p≥0.05) in final weights among M1L1A1, M3L1A1, M3L3A1, M1L3A3 and M3L3A3 diets, while theses diets showed significant differences in final weight with fish fed plant-protein-based diet (3.2±1 g) and without amino acids supplemented diet (M0L0A0) (3.6± 0.4 g). Based on final weigh obtained from Persian sturgeon fingerlings, there were significant differences (p≤0.05) between M3L3A3 (3% methionine, 3% lysine and 3% alanine) (11.1±3.6g) and M3L1A3 (3% methionine, 1% lysine and 3% alanine) (10.4±3.1g) diets with M1L1A1, M1L3A1, M1L1A3, M0L0A0 and plant-protein-based diets. Results of final weigh in fingerling stage also indicated that there were no significant differences (p≥0.05) among M1L1A1 (7±1.2 g), M3L1A1 (8.6±1.6 g), M1L3A1 (7±0.5 g) and M1L1A3 diets (6.6±1.0 g) with M0L0A0 (5.8±1.8 g) and plant-protein-based diets. Analysis of total length in Persian sturgeon fingerlings indicated that there were no significant differences (p≥0.05) among treatments. The highest total length (12±1.6 cm) was recorded in fish fed M3L1A3 diet. Results obtained from this study revealed that young growing Persian sturgeon has greater requirements for methionine in diet, while lysine and alanine at the levels of 1 and 3% for Persian sturgeon fingerlings and at the level of 3% for larvae stage show the same effects on growth performance. Hence, it may be concluded that the dietary alanine and lysine requirements for sturgeon larvae during the acclimation period to formulated diet is estimated to be more than 1 %. No significant differences were observed in survival rates in sturgeon larvae and fingerlings among treatments.
كليدواژه :
تاسماهي , ايراني , لارو , جاذب هاي غذايي , بازماندگي , رشد , آلانين
اطلاعات نشر :
تهران موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
مشخصات ظاهري :
جدول، مصور، نمودار
فروست :
موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور 47214
كتابنامه :
كتابنامه: ص. 49- 55
موضوع :
تاس‌ ماهيان- خوراك و خوراك رساني , م‍اه‍ي ه‍ا- لارو- پ‍رورش‌ و ت‍ك‍ث‍ي‍ر , ماهي ها- لارو- خوراك و خوراك رساني , تاس ماهيان- لارو- خوراك و خوراك رساني
شماره :
۳۷۴۲
شمارة كاتر :
ب715پ
ردة اصلي :
639
كليدواژه - جزئيات :
لينک به اين مدرک :
بازگشت