شماره ركورد :
466
عنوان :
بررسي امكان كلونينگ و شناسايي فاكتور رشد انسوليني يك (IGF-I) در تاسماهي ايراني (Acipenser perisicus) و مطالعه بيان ژن آن طي رشد جبراني
شرح پديد آور/مجري (مجريان) طرح :
يارمحمدي، مهتاب
شناسه هاي افزوده :
پوركاظمي، محمد ، همكارطرح , كاظمي، رضوان اله ، همكارطرح , يزداني، محمدعلي ، همكارطرح , پوردهقاني، محمد ، همكارطرح , حسن زاده صابر، محمد ، همكارطرح , پورعلي فشتمي، حميدرضا ، همكارطرح , يوسفي جوردهي، ايوب ، همكارطرح , عزيززاده پرمهر، ليلا ، همكارطرح , يگانه، هوشنگ ، همكارطرح
سال نشر :
1392
تنالگان :
وزارت ﺟﻬﺎد ﮐﺸﺎورزي - ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت، آﻣﻮزش و ﺗﺮوﯾﺞﮐﺸﺎورزي - ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻠﻮم ﺷﯿﻼﺗﯽ ﮐﺸﻮر
چكيده فارسي :
رشد جبراني دوره غير معمول رشد سريع در افرادي است كه پس از يك دوره محروميت غذايي، در معرض غذاي كافي قرار ميگيرند. اين مطالعه جهت تعيين استراتژي متابوليكي و اندوكريني خاص تاسماهي ايراني Acipenser persicus طي رشد جبراني و روبه رو شدن با دوره هاي متفاوت گرسنگي و غذادهي مجدد متعاقب آن انجام گرفت. پس از يك هفته سازگاري با شرايط آزمايشي، 375 ماهي با وزن متوسط 28/0± 06/108 (± انحراف استاندارد) گرم، به صورت كاملا تصادفي در 15 حوضچه مدور بتوني با حجم 1000 ليتر (25 ماهي در هر حوض) توزيع شدند. اين مطالعه در قالب يك طرح كاملاً تصادفي با پنج گروه آزمايشي و در سه تكرار شامل تيمار كنترل (C ) (بدون دوره محروميت غذايي) و تيمارهاي يك (W1)، دو (W2)، سه (W3) و چهار هفته (W4) گرسنگي و چهار هفته غذادهي بعد از آن در همه گروه ها در حد اشتها بود. دوره هاي گرسنگي به نحوي طراحي شد كه دوره آزمون همه گروههاي گرسنگي در يك زمان به اتمام رسيد و غذادهي مجدد به مدت 4 هفته بعد از در همه تيمارهاي آزمايشي ادامه يافت. زيست سنجي ماهيان در ابتدا، وسط (بعد از اتمام دوره هاي گرسنگي) و انتهاي دوره آزمايشي ( بعد از اتمام تغذيه مجدد) صورت گرفت. نمونه هاي خون در وسط و انتهاي دوره آزمايش گرفته شد. فاكتورهاي ريخت شناسي شامل وزن بدن، نرخ رشد ويژه (SGR)، شاخص شكل بدن (CF)، وزن به دست آمده (WG)، شاخص كبدي (HSI) در طول دوره گرسنگي بطور معني داري كاهش يافت. بعد از گرسنگي، وزن در تيمارهاي دو، سه و چهار هفته گرسنگي (W2، W3 و W4) در مقايسه با تيمارهاي شاهد و يك هفته گرسنگي (C و W1) بطور معني داري كاهش يافت. ولي بعد از دوره غذادهي مجدد، رشد افزايش يافت و كاهش وزن در تيمارهاي مختلف تا حدودي جبران گرديد. بعد از تغذيه مجدد ماهيان در تيمار W1 به وزن ماهيان تيمار شاهد رسيدند و SGR بالاتري را نيز نشان دادند كه بيانگر رشد جبراني كامل در ماهيان اين تيمار بود. اما ماهيان در تيمارهاي ديگر آزمايشي عليرغم بروز SGR بالاتر، وزن نهايي آنها كمتر از از تيمار شاهد بود و فقط رشد جبراني نسبي را نشان دادند. شاخص كبدي در ماهيان در طول دوره گرسنگي كاهش يافت ولي بعد از تغذيه مجدد در تيمارهاي مختلف آزمايشي بطور معني داري افزايش يافت كه بيانگر نقش ذخاير كبدي از جمله گليكوژن و چربي به عنوان منبع تامين انرژي در طول گرسنگي در تاسماهي ايراني بود. سطوح گلوكز و انسولين پلاسما طي گرسنگي و تغذيه مجدد متعاقب آن تغيير معني داري نشان نداد كه به نظر مي رسد كه تاسماهي ايراني قادر به حفظ مقادير گلوكز خون در طول گرسنگي مي باشد كه احتمالا به دليل رژيم غذايي غير مبتني بر كربوهيدرات در آنها مي باشد. چربي كل و تري گليسريد پلاسما طي دوره گرسنگي در تيمارهاي مختلف گرسنگي نسبت به تيمار شاهد افزايش يافت و بعد از تغذيه مجدد كاهش يافت. بنظر مي رسد كه افزايش سطوح چربي كل و تري گليسريد پلاسما به دليل نقش چربيها به عنوان منابع غذايي ترجيحي جهت توليد انرژي طي دوره هاي گرسنگي در تاسماهي ايراني بود. نتايج كلونينگ و تعيين توالي IGF-I cDNA در تاسماهي ايراني، منطقه كد كننده پروتئين (cds) متشكل از 162 اسيد آمينه شامل پنج حوزه (دمين) A،B، C، D و E را نشان داد. توالي نوكلئوتيدي و پروتئيني IGF-I در تاسماهي ايراني داراي مشابهت بالايي با ديگر گونه هاي تاسماهيان از جمله تاسماهي استرلياد، روسي، سيبري و فيل ماهي و همچنين ديگر گروههاي مهره داران مي باشد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بيان IGF-I mRNA در بافت هاي كبد و عضله طي دوره هاي گرسنگي و تغذيه مجدد تحت تاثير قرار گرفت بطوريكه بيان IGF-I mRNA كبدي طي دوره گرسنگي نسبت به شاهد افزايش داشت و بعد از تغذيه مجدد بيان آن در تيمارهاي مختلف گرسنگي كاهش يافت ولي همچنان نسبت به تيمار شاهد بالاتر بود. همچنين بيان IGF-I mRNA عضله در طول گرسنگي كاهش يافت و بعد از تغذيه مجدد سطوح آن در مقايسه با شاهد افزايش يافت . اگرچه سطوح IGF-I mRNA بين تيمارهاي مختلف گرسنگي و تغذيه مجدد بين تيمارهاي مختلف گرسنگي و تغذيه مجدد در بافت هاي عضله و كبد تفاوت معني دار را نشان نداد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه دوره هاي كوتاه مدت گرسنگي تاثير منفي بر روي رشد تاسماهي ايراني در مرحله جواني نميباشد، زيرا اين ماهيان قادر به جبران تمام و يا قسمتي از وزن دست رفته خود طي دوران محروميت غذايي ميباشند. همچنين مي توان نتيجه گيري نمود كه بيان IGF-I mRNA بصورت آندوكريني در كبد و همچنين پاراكريني /اتوكريني در عضله، در رشد جبراني القاء شده داراي نقش كليدي نميباشد.
چكيده انگليسي :
Compensatory growth is the phase of rapid growth, greater than normal, which occurs upon adequate re-feeding following a period of under nutrition. The present study was conducted to assess the metabolic and endocrine response of Persian sturgeon (Acipenser persicus) during compensatory growth and in the same rearing condition over an 8 week. After acclimation to experimental conditions (1 week), 375 juvenile Persian sturgeon (mean weight, 108.06±0.28g, mean ± S.E., n=25 fish/ tank) were randomly distributed between 15 circular, 1000-L, cement holding tanks with a flow-through system. Sturgeons were allocated to one of five feeding treatment: Control (C, continuous feeding), W1 (1 week starvation), W2 (2 weeks starvation), W3 (3 weeks starvation) and W4 (4 weeks starvation), followed by a single 4 weeks re-feeding to satiation. Biometric measurements, and blood and tissue sampling for biochemical and molecular analyses were taken in the middle and at the end of the experimental period. Morphological factors including body weight, specific growth rate (SGR), condition factor (CF), weight gain (WG), hepatosomatic index (HSI), significantly decreased during starvation. Body weight significantly decreased in fasting treatments (W1, W2, W3, and W4) compare to C groups. But after re-feeding, growth increased and weight loss compensated in different groups, partly. However, sturgeons in W1 treatment reached the same weight as the control fish, and showed higher SGR, indicating that complete compensatory growth had occurred. Although the specific growth rate in W2, W3 and W4 fish was greater than that in control fish after re-feeding, but fish did not reached the same body weight as control fish at the end of re-feeding period and showed partial compensation only. During fasting, HSI decreased but after re-feeding it increased significantly that indicated the role of liver reserves including glycogen and lipid as a store of energy during starvation. Plasma levels of glucose and insulin during starvation and re-feeding did not significantly change, it seems, that Persian sturgeon is able to maintain blood glucose during food deprivation periods suggesting non-carbohydrate source dietary in sturgeon. Plasma total lipid and triglyceride, were found to increase during starvation period and it decreased following re-feeding. Possibly due to the role of lipids as a preferred nutrients for mobilization in Persian sturgeon during starvation. IGF-I cDNA cloning and sequencing in Persian sturgeon, resulted an open reading frame, encoding a 162 amino acid composed of 5 (B, C, A, D, and E) domains. Nucleotide and peptide sequence of IGF-I in Persian sturgeon had high sequence identities with other sturgeon’s species including sterlet, Russian and Siberian sturgeon and beluga. The present study resulted that nutritional status influenced IGF-I mRNA expression pattern in the liver and white muscle. IGF-I mRNA expression in liver increased during starvation, before decreasing after re-feeding. Furthermore, IGF-I expression in muscle was different and decreased following starvation and increased by re-feeding. However, changes in the expression of IGF-I mRNA were not significantly different among any of the treatment in both tissues. It can be deduced that IGF-I mRNA expression in liver as an endocrine and in muscle as paracrine/autocrine does not have a key role in induced compensatory growth in Persian sturgeon.
كليدواژه :
رشد جبراني , پارامترهاي بيوشيميايي , متابوليت ها , رژيم هاي غذايي , تاسماهي ايراني , فاكتور رشد شبه انسوليني يك
اطلاعات نشر :
تهران موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
مشخصات ظاهري :
بخشي رنگي، جدول، مصور، نمودار
فروست :
موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور 43877
كتابنامه :
كتابنامه: ص. 107- 113
موضوع :
تاس ماهيان- ايران- پرورش و تكثير , ژنوميكس , همتاسازي مولكولي
شماره :
3۷۴۲
شمارة كاتر :
ب15ي
ردة اصلي :
639
كليدواژه - جزئيات :
لينک به اين مدرک :
بازگشت