عنوان :
شناسايي و جداسازي ميكروساتليت تاسماهي ايراني
شرح پديد آور/مجري (مجريان) طرح :
مقيم، مهدي
شناسه هاي افزوده :
پوركاظمي ، محمد ، همكارطرح , رضواني، سهراب ، همكارطرح , لالوئي، فرامرز ، همكارطرح , باقرزاده افروزي، فرامرز ، همكارطرح , يارمحمدي، مهتاب ، همكارطرح , كر، داود ، همكارطرح , نيراني، محبوبه ، همكارطرح , تقوي، محمدجواد ، همكارطرح
تنالگان :
وزارت ﺟﻬﺎد ﮐﺸﺎورزي - ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت، آﻣﻮزش و ﺗﺮوﯾﺞﮐﺸﺎورزي - ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻋﻠﻮم ﺷﯿﻼﺗﯽ ﮐﺸﻮر
چكيده فارسي :
تاس ماهي ايران (Acipenser persicus) يك گونه با ارزش تجاري در جنوب درياي خزر است . به منظور مديريت پايدار ذخايرتاس ماهي ايران ، نياز به شناسايي جمعيت ها ، ساختار جمعيتي و همچنين وضعيت حفاظتي آنها در زيستگاه طبيعي شان داريم. همچنين براي توسعه يك برنامه حفاظتي براي تاس ماهي ايران در درياي خزر نياز به آگاهي از تنوع ژنتيكي آن داريم كه داد هاي آن با استفاده از نشانگر مولكولي قابل اعتمادي جمع آوري شده باشد. نشانگر ملكولي ريزماهواره يا ميكروساتليت، نشانگر مناسبي براي اين مطالعه مي باشد. در اين تحقيق ميكروساتليت هاي خاص تاس ماهي ايران شناسايي ، جداسازي و آغازگر هاي اختصاصي آن بسط (develop) داده شد، . براي اين منظور با استفاده از روش جذب بيوتين، كتابخانه DNA تاس ماهي ايران براي دو موتيف ميكروساتليت دي نوكلئوتيد شامل (GA, GT) و دو موتيف تترانوكلئوتيد ( GATA, GACA ) غني سازي شد .پس از كلون در وكتور و باكتري Dh5ά E.coli حدود 1800 كلوني سفيد از كتابخانه ژنومي تاس ماهي ايران جدا سازي شد. از روش فيلترهيبريداسيون( Filter Hybridization) براي شناسايي و جداسازي كلني هايي كه محتوي توالي هاي ميكروساتليت تاس ماهي ايراني بودند استفاده شدكه در بين آنها 350 كلوني مثبت شناسايي و تعيين توالي شدند . در بين توالي ها 81 توالي كه كليه شرايط لازم براي طراحي آغازگر را داشتند شناسايي شد . پس از حذف 13 توالي متشابه ، 68 جفت آغازگر اختصاصي ميكروساتليت تاس ماهي ايران بسط داده شد . آغازگر هاي اختصاصي تاس ماهي ايراني با نام Ape-01 الي Ape-81 نامگذاري شدند.كليه توالي هاي DNA و آغازگر هاي اختصاصي ميكروساتليت تاس ماهي ايران در بانك ژن (GenBank ) ثبت شد.
آزمايش كاركرد و كارايي آغازگر هاي اختصاصي ميكروساتليت تاس ماهي با PCR 24 نمونه از DNA تاس ماهي ايران روي ژل پلي آكريل آميد 6% نشان داد كه از 68 جفت آغازگر، 6 آغازگر جايگاه مونومورف يا تك شكلي (monomorphic) ، 20 آغازگر جايگاه چند شكلي تتراسوميك (tetrasomic) ، 18 آغازگر جايگاه چند شكلي اكتاسوميك (octosomic) را تكثير (amplify) كردند و 24 آغازگر هيچ جايگاهي را تكثير نكردند يا الگوي باندها ضعيف و مبهم بودند.
آزمايش كاركرد و كارايي آغازگر هاي اختصاصي ميكروساتليت تاس ماهي در چهار گونه ماهيان خاوياري درياي خزرشامل ازون برون (A. stellatus)، شيپ (A.nudiventris) و فيل ماهي (Huso huso) و تاس ماهي روسي (A. gueldenstaedtii) نيز انجام شد.
در حالي كه براي تاس ماهي ايران و تاس ماهي روسي الگوي باندهاي حاصل جايگاه هاي پلي سوميك چهار تايي يا بيشتررا نمايش دادند ، باندهاي حاصل از آغازگر ها در ازون برون، شيپ و فيل ماهي جايگاه هاي چند شكلي ديسوميك) (disomic را نشان دادند. اين نشانگرها در مطالعات ژنتيك جمعيت انواع مختلف ماهيان خاوياري درياي خزر مفيد و قابل استفاده مي باشند.
اين گزارش اولين تحقيق از توسعه آغازگرهاي ريزماهواره در بين آبزيان ايران و ماهيان خاوياري درياي خزر است.
چكيده انگليسي :
In order to have a sustainable management on Persian sturgeon (Acipenser persicus) as a highly commercial species in the South Caspian Sea, we need to identify its population structure and the level as well as its conservation status in their natural habitat. To develop a conservation program for this all Caspian Sea' sturgeon species it requires knowledge of its genetic diversity using reliable molecular marker to study population genetic structure. For these purposes, an enriched library was prepared based on a modified biotin-capture method. Approximately 1800 positive clones were screened for microsatellites in an Acipenser persicus genomic library. Of these 350 positively hybridizing clones were sequenced, and 81 clones were identified as having microsatellites with adequate flanking regions.
We developed and tested 68 microsatellite primer pairs for Persian sturgeon. Out of 68 primer pairs developed, 11 pairs resulted in poor or no amplification, 13 were ambiguous, 6 were monomorphic, 20 were tetrasomic and 18 were octosomic in Persian sturgeon. While none of the markers showed disomic inheritance in Persian sturgeon and Russian sturgeon (A. gueldenstaedtii). Several of the markers appeared useful for studies stellate sturgeon (A. stellatus), ship sturgeon (A.nudiventris) and beluga (Huso huso). Nearly all the polymorphic pattern for ship, stellate and beluga displayed the simple banding patterns characteristic of disomic loci, while those for Russian sturgeon displayed banding patterns characteristic of tetraploid or higher polyploid levels. These markers may prove useful in a variety of future sturgeon population genetic studies in the Caspian Sea.
Keywords: Persian sturgeon, Acipenser persicus Caspian Sea, Microsatellite, Population genetic,
كليدواژه :
شناسايي , جداسازي ميكروساتليت , تاسماهي ايراني
اطلاعات نشر :
تهران موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور
مشخصات ظاهري :
جدول، مصور
فروست :
موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور. پژوهشكده اكولوژي درياي خزر 42343
كتابنامه :
كتابنامه: ص. 71- 74
موضوع :
تاس ماهيان , خاويار